Pagina's
▼
vrijdag 30 september 2016
Hunters Only
Bertje Vermeire,
Berten Van Damme
en wellicht ook Roland Liboton.
'Ja?'
Staan volledig tot uw beschikking komende zondag in Herentals.
Althans, als U een handtekening van hen wil.
Dit beweren doorgaans goed geinformeerde bronnen dichtbij de organisatie.
Oude tijden herleven.
Fabio zou zeggen, 'Go for it!'
donderdag 29 september 2016
woensdag 28 september 2016
Patrick Bossuyt
Rood en roze.
Dan maar rood en groen.
Geen groentje meer en waarschijnlijk ook niet meer rood.
Zestig jaar vandaag.
Had slechts twee jaar een proflicentie.
Wie weet wat 'r van 'm is geworden, nog tijd zat voor een maatschappelijke carierre.
Zie d'r maar eens achter te komen.
Bossuyt en Waregem ...
God weet, misschien istie wel professor.
Iets medisch of zo.
Het zou zomaar kunnen.
En weer, wie 't weet mag 't zeggen.
maandag 26 september 2016
zondag 18 september 2016
Stucwerk
Hoe zou 't zijn met de man die Fassa Bortolo op de kaart zette?
Gesmeerd? En hoe is het met Susanna?
Dario Frigo wordt vandaag 43 jaar.
Gesmeerd? En hoe is het met Susanna?
Dario Frigo wordt vandaag 43 jaar.
zaterdag 17 september 2016
Paul Konings
Reed voor Lomme Driessens en Florent Vanvaerenbergh.
Echte kenners weten dan voldoende.
Citaat uit de Helmondse Courant, 1967, over de Ronde van Asturië:
“Het was mijn eerste grote wedstrijd”, herinnert Konings zich. “Ik reed er heel goed. Ik was vier dagen leider in het bergklassement en geloof me, dat je daar flinke bergen hebt. Ik herinner me een klim die maar liefst over 33 km ging. Het was mijn eerste kennismaking met’ een col, maar tot mijn eigen stomme verbazing kwam ik als tweede boven. Daar heb ik ontdekt, dat ik goed kon klimmen, want dat wist ik tevoren niet”
Paul redde 't uiteindelijk niet in het profpeloton.
Maar zoals het hoort, de fiets bleef trekken.
Bij de wilde bond, waar ie ook ooit begonnen was.
Hieronder tweede bij 't NWB-Masters Clubkampioenschap van 1989.
Achter Wiel Leurs maar vóór broer Hub die derde werd.
foto: archief wiel kuntzelaers |
En nog wat jaartjes later, geen gladdejolen maar wel de ruiker.
Automaterialenhandel uit Asten blijkt de favoriete sponsor.
foto: archief wiel kuntzelaers |
En vandaag wordt Pauwke 75 jaar.
De klokken van Eijbouts zullen toch wel gebeierd hebben?
Ook automateriaal ja.
vrijdag 16 september 2016
donderdag 15 september 2016
woensdag 14 september 2016
dinsdag 13 september 2016
Hard Candy
Alfonsina Strada, mannetjesputter. En dat in de goede betekenis van het woord.
Reed in 1924 de Giro uit te midden van de mannen.
Verdiende dat jaar meer lires dan winnaar Giuseppe Enrici.
Alfonsina overleed 13 september 1959 op 68-jarige leeftijd.
Precies op die dag 57 jaar later gaat in de Volkskrant het laatste houvast van de man ter ziele.
Het blijft tobben met het zwakke geslacht.
maandag 12 september 2016
zondag 11 september 2016
zaterdag 10 september 2016
Toen de Vuelta nog in Cáceres kwam
Cáceres.
Fabio en de Mrs bewaren er mooie herinneringen aan.
Lopend naar Santiago de Compostela door een hete Extramadura.
En dan de welkome terrasjes op de Plaza Major.
De eerste Vuelta deed Cáceres al aan.
Het jaar 1935, het jaar van Gustaaf en Alfons Deloor, Antoon Dignef en Francois Adam die als eerste in Cáceres aankwam. Gustaaf Deloor won die allereerste Vuelta. De tweede ook.
Er wordt wat afgebuurt voor de streep.
'Eej, witte gij datter ne Columbiaanse indiaan de Vuelta gî winne ovver 81 joar?'
'Tis nie woar, woar lî tè, Columbia?'
'In Zuid-Amerika. Stikkes weit weg. Ovver 52 joar hî ter ôk n'n Columbiaan gewonne.'
''T moet nie gekker worre.'
'D'r wûrt ok ne Keniaan twiddes.'
'Ne neger? Dè's toch Afrika?'
'Neeje en joa. Derdes stî nog ne Columbiaan trouwes.'
'En Spanjolen? En Belgen?'
'Loat me nie lache ...'
Fabio en de Mrs bewaren er mooie herinneringen aan.
Lopend naar Santiago de Compostela door een hete Extramadura.
En dan de welkome terrasjes op de Plaza Major.
De eerste Vuelta deed Cáceres al aan.
Het jaar 1935, het jaar van Gustaaf en Alfons Deloor, Antoon Dignef en Francois Adam die als eerste in Cáceres aankwam. Gustaaf Deloor won die allereerste Vuelta. De tweede ook.
Er wordt wat afgebuurt voor de streep.
'Eej, witte gij datter ne Columbiaanse indiaan de Vuelta gî winne ovver 81 joar?'
'Tis nie woar, woar lî tè, Columbia?'
'In Zuid-Amerika. Stikkes weit weg. Ovver 52 joar hî ter ôk n'n Columbiaan gewonne.'
''T moet nie gekker worre.'
'D'r wûrt ok ne Keniaan twiddes.'
'Ne neger? Dè's toch Afrika?'
'Neeje en joa. Derdes stî nog ne Columbiaan trouwes.'
'En Spanjolen? En Belgen?'
'Loat me nie lache ...'
vrijdag 9 september 2016
Een Man van La Mancha
Ramón Seco Garcia wordt vandaag 75 jaar.
'Wie?' zegt U.
Hummes! Die in 't midden.
En 't is niet gek dattu 'm niet kent.
Slechts anderhalf jaar prof wastie en zijn gladdejolen en andere ruikers won ie in Spanje.
Vooral bij de amateurs en de onafhankelijken.
En zeg nou zelf, wie in Spanje kent Bart Solaro?
Die tijd bij de beroeps, van september 1961 tot eind 1962, reed ie in 't rood.
Het rood van eerst Lomme en Rik en daarna de volledig Spaanse opvolger.
Winnen kwam er niet meer van en dat terwijl hij 't eerste deel van 1961 nog zevenmaal de bloemen naar Tomelloso bracht.
Zelfs tweemaal etappewinst in de GP Calaluya, verder ook nog de Trofeo Pepsi Cola en het provinciaal kampioenschap van Lerida.
Maar blijkbaar zat 't 'm efkes niet meer mee.
Terug naar de onafhankelijken ging ie weer door met winnen.
Het truike van Faema hield ie gewoon aan, geen haan die d'r naar kraaide in die dagen.
Zo won ie in 1963 de Trofeo Gran Premio Melilla, en dat klinkt goed zult U met de schrijver dezes eens zijn,
en de Trofea Subida Antigua Seo in 1965 nog in de kleding van Faema.
Natuurlijk reed ie niet altijd in 't rood van Faema.
Quarante Très, óók rood.
Met dank aan de prachtige foto's van Manel Seco Sanroman.
'Wie?' zegt U.
Hummes! Die in 't midden.
En 't is niet gek dattu 'm niet kent.
Slechts anderhalf jaar prof wastie en zijn gladdejolen en andere ruikers won ie in Spanje.
Vooral bij de amateurs en de onafhankelijken.
En zeg nou zelf, wie in Spanje kent Bart Solaro?
Die tijd bij de beroeps, van september 1961 tot eind 1962, reed ie in 't rood.
Het rood van eerst Lomme en Rik en daarna de volledig Spaanse opvolger.
Winnen kwam er niet meer van en dat terwijl hij 't eerste deel van 1961 nog zevenmaal de bloemen naar Tomelloso bracht.
Zelfs tweemaal etappewinst in de GP Calaluya, verder ook nog de Trofeo Pepsi Cola en het provinciaal kampioenschap van Lerida.
Maar blijkbaar zat 't 'm efkes niet meer mee.
Terug naar de onafhankelijken ging ie weer door met winnen.
Het truike van Faema hield ie gewoon aan, geen haan die d'r naar kraaide in die dagen.
Zo won ie in 1963 de Trofeo Gran Premio Melilla, en dat klinkt goed zult U met de schrijver dezes eens zijn,
en de Trofea Subida Antigua Seo in 1965 nog in de kleding van Faema.
Natuurlijk reed ie niet altijd in 't rood van Faema.
Quarante Très, óók rood.
Met dank aan de prachtige foto's van Manel Seco Sanroman.
donderdag 8 september 2016
woensdag 7 september 2016
Bruno Vicino
Ooit begonnen als sprinter op de weg.
Hoewel,
wie is dit manneke zo stoer met de fiets van Antonio Maspes?
Als sprinter meester van de surplace.
Het zou Bruno kúnnen wezen.
Bruno brak uiteindelijk door op de baan, de halve fond, stayeren.
Zes maal landskampioen en driemaal wereldkampioen.
Won ook nog eenmaal de driekleur op de ploegkoers.
Later in de auto als sportdirecteur, sinds 2005 bij Lampre.
En vandaag 64 jaar.