Arsène, Honoré, George en Marcel

arsène alancourt, honoré barthélémy, george cuvelier en marcel huot, tour de france 1927

AA: "Ik war nog gîn zeuve toen 'k al 'n Touretappe haj gewonne en war ok al as vijfdes in Parijs angekomme .."
GC: "Nou ikke nie, mèr ik ben vier joar jonger dan gij en 'k ben nou dertig, koekwaus!"
HB: "Mennekes, mennekes, ik ben 36 en won al vijf Touretappes en war ok al derde in Parijs, gullie komt net kieke .."
AA: "Dè zeg ik toch .."
MH: "Pfff,  wan gezever, zie mèr dagge d'r nog één wint ..., zulle we ergens 'n wijntje goan pakke?"

Arsène Alancourt won in 1924 'n etappe en werd in 1923 vijfde en in 1924 zevende in de Tour.
Honoré Barthélémy won in 1919 vier etappes, het bergklassement en werd vijfde. In 1920 eindigde hij als achtste en in 1921 won hij weer een etappe en werd derde in het klassement.
George Cuvelier won nooit 'n etappe en kwam niet verder dan een twaalfde plaats in 1924.
Marcel Huot zou in 1928 'n etappe winnen en z'n hoogste eindklassering zou datzelfde jaar zijn, negende.

Alle vier deze heren gaven dat jaar 1927 op in de 9e etappe naar Bordeaux.
Niemand van de acht man van de ploeg Dilecta-Wolber haalde Parijs.
Toch deden ze het niet slecht, tot en met de zevende etappe werd de leiderstrui gedragen.
Francis Pélissier de eerste zes en Ferdinand Le Drogo de zevende.
Nicolas Frantz uit Luxemburg zou de Tour winnen voor de Belgen Dewaele en Vervaecke.

arsène alancourt, foto: gallica fr

arsène alancourt, foto: gallica fr

Arsène Alancourt:
29 februari 1892 - 20 april 1965

Thuis heb ik nog een ansichtkaart

markt, deurne

Fons, Piet, Jan en Johan

foto: collectie gerard en mientje van dijk

Manuel Santos Castillo

70 jaar

Bij Carlos, op Gazelle, 1976.

Broederij Wijlaars Someren

Zoals U ziet,
een truike van Broederij Wijlaars uit Someren.
Wijlaars sponsorde een tijdlang de leiderstrui van de Omloop der Peel,
een etappewedstrijd in en om Someren door de Peel.
Bij de NWB natuurlijk, dat behoeft geen nadere uitleg.

foto: archief wiel kuntzelaers

Een jonge Bart Brentjens mocht in 1988 die trui mee naar Haelen nemen.
Andere renners die 'm in de kast hebben gehad zijn Frankie van Bakel (Kleine Frank), Jac van Kessel en Jack Louwers. Soms helemaal wit met blauwe letters, soms idem plus blauw-witte boordjes.

Dus niet met blauw-rode zijpanelen en ook niet met blauw-rood halsboordje en rood-blauwe mouwboordjes. En ook niet met Broederij boven Wijlaars in plaats van andersom.
Dientengevolge helaas géén leiderstrui van de Omloop der Peel in de kast van uw Fabio.

Voor zover nagegaan heeft Broederij Wijlaars ook geen ploeg gehad bij de NWB.
En de KNWU had met Leenen Tegels en Sportprijzen bij de Kersenlanders al een Zummerse sponsor.
Het truike zal voor een vriendenploegje zijn geweest, een relatiegeschenk voor de afnemers van de kuikens, of allebei.

Mooi hè?
Wel 'n stuk ouder dan deze ééndagskuikens ooit zijn geworden.
Schreef de man die ooit kippen ophing bij de Friki.

Hier vloekt men

Allemaal mooi hoor maar Eroica en Carbon in één naam vloekt nogal!

Easy Terms

Le Facteur

1868

Niet over Shimano of SR-SunTour

Hé ....
een jongeman van een zo te zien Aziatische achtergrond met een mooie gitaar en 'n prachtig truike!

1977

Soms brengt Google je nog eens ergens. Bij zo'n foto dus.
Google brengt Fabio nog verder.
Bovenstaande gitarist is Tommy van Les Cappuccino.
Een Japanse band die al vanaf begin van deze eeuw muziek uitbrengt.
Never nog nooit niet van gehoord ... maar de muziek was allerbekendst.
De tweede helft van de jaren zestig zeg maar.
Soms zelfs de liedjes van My Generation, Satisfaction en van de Small Faces.
Hoppa!



En wat blijkt?
Dat Japanse bandje heeft zo ook z'n idolen van vroeger.
Wat 't Magniflex- en 't Raleigh-truike verklaard.

The Style Council in plaats van Alfio Vandi of Gerrie Knetemann.
U kent ze wel van dat filmpje, hier klikken.

paul weller, the style council, foto: peter anderson

Weer wat geleerd, arigatõ.

Pierrot Schoor

Heeft gefietst, dat is wel zeker.
Had ook 'n fietsenzaak, Cycles Pierrot, 32 jaar lang.
Maar was vooral bekend als sportbestuurder.
Eerst bij de amateurs, Union Sportif de Créteil Cyclisme.
Was mede-verantwoordelijk voor de successen van de Frères Guyot, Daniel Morelon en Pierre Trentin.

serge, claude en bernard guyot

daniel morelon aan het stuur en pierre trentin als stoker

Zijn laatste activiteiten als sportbestuurder zijn bij de profs, Lejeune-BP.
Drie jaar, 1976, 1977 en 1978. Met Henri Anglade.

1976

De successen kwamen met name van Roy Schuiten maar ook André Gevers, Ferdi Bracke en Pierre Bazzo lieten zich niet onbetuigd.

1977

Het was met name Lucien Van Impe die zorgde voor de successen, Schuiten in wat mindere mate.
Maar het belangrijkste sportieve gegeven dat jaar was het verliezen van de Tour, de valpartij van topfavoriet Van Impe. Er is een boek over geschreven, Kuiper won die dag de etappe, Thevenet zijn tweede Tour.

1978

Het succes kwam vooral van de Zwitserse veldrijder Albert Zweifel die ook nog wereldkampioen werd. Maar dat deed ie in 'n ander truike, dat telde niet. Voor de cross hadden veel renners destijds een andere sponsor. Fedor den Hertog, Roger Legeay en Daniel Gissinger wonnen etappes.
En toen was 't over, voor Lejeune-BP én voor Pierre Schoor.

Pierre Schoor:
17 april 1920 - 24 februari 1997

Triootje

Die zadels lijken Fabio akelig te gaan jeuken, doe maar eens iets aan die ketting en over het frame op zich willen we het al helemaal niet hebben.
Hier word je toch wel maxi moe van. Of nie?



Doei!

Uit de Gazet

Official Gazette of the United States Patent and Trademark Office, volume 935, june 17, 1975:

The King of Bling aka The Golden Man aka James Bond

Vlierden Vlierdenseweg

Herhaling van 26 februari 2017

Carnaval

foto: archief wiel kuntzelaers

De huldiging van de Berg en Dal-prijs, een crossklassement in drie delen bij de NWB, 28 januari 1968. Winnaar Jac Spetgens rechts, tweede Jan Willemsen in het midden en Maan Laugs in Eroba-tenue derde. Een maand voor Carnaval maar de prins van de Bosuule is erbij in Nunhem. Zo te zien Sjaak III nog, die van 1967. Is ook altijd lastig met die cross-seizoenen, van welk jaar zijn ze nou? Net als met de regeringsperiode van de Prins Carnaval. Die stopt pas als de nieuwe er is.

Sjaak III van de Bosuule

Dé carnavalshit van 1968 was van Toon Hermans, niet in 't Limburgs wel van en door 'n Limburger.

Mantovani

1969

Eliolona, producent van onder andere tafel- en bedlinnen, slaagde er uitstekend in om bij de tijd te zijn. Eind jaren zestig in dit geval, tafelkleden voor de goede orde.

Vandaag 75 jaar, de wielrenner, de orkestleider is volgende maand veertig jaar overleden.
En die orkestleider had in 1969 zijn tijd echt wel gehad.

Nazzareno Berto

63

Was zes jaar beroepsrenner, drie jaar bij Inoxpran, daarna Metauro Mobili, Mareno en Fanini-Wührer. Zijn belangrijkste overwinning was de Ronde van Toscane in 1980. Nazzareno won de pelotonsprint voor Beppe Saronni en Pierino Gavazzi. Dan kun je wel wat.

Daarna werd hij mekanieker bij Ariostea, MGBoys, Gewiss, Riso Scotti, Mapei, Mercatone Uno, Alessio, Liquigas, Tinkoff, Aqua Blue Sport en nu bij Bardiani.
Een werkleven lang beroepswielrennerij. Dat is een prestatie op zich.

Gelderland

Royale Post

1934

Thuis heb ik nog een ansichtkaart

markt, helmond

Oppeppers

Oud spul.
Een bidon, een lege fles wijn en 'n koffiezetapparaat.
Serieus!

Alfredo Martini

Nel bel mezzo del nulla, in the middle of nowhere, aan het einde van de wereld.
Geen boom te bekennen, geen muurtje voor handen én 'n lekke tube.
En net als je het niet meer verwacht, daar is ie dan,
de pizzabakker.

Er zijn meer mooie plaatjes van deze coureur.
Onderstaande foto van tijdens de Tour de France 1952 behoort tot een der mooiste wielerfoto's  ooit.
Gino Bartali, Alfredo Martini en Giovanni Corrieri,
Geen idee wat Corrieri te vertellen heeft en het lijkt erop dat hooguit de man in het midden met enige scepsis het binnen laat komen..

Maar het gaat niet alleen om de mooie plaatjes.
Het gaat om het scoren.
Winnen, mooie uitslagen, hard en slim fietsen,

in de maglia rosa, giro 1950

nog maar eens in rose

met magni

op kop voor coppi

't onderste uit de kan halen.
In hoeverre dat gelukt is zullen we nooit weten maar de uitslagen mochten er zijn.
In de Giro eindigde hij als 9e, 6e, 10e, 6e en 3e. Dat laatste jaar won Martini 'n etappe en droeg een paar dagen later de leiderstrui. Eén dagje, maar toch.
Hij won de Ronde van de Appenijnen in 1947. Hij won de Ronde van Piemonte. Hij won 'n etappe in de Ronde van Zwitserland. En vele mooie ereplaatsen in dagkoersen en kleinere rondes.
Overigens, deze ereplek mocht er ook zijn ...

In de Giro van 1949, de 17e etappe. Derde achter Fausto Coppi en Gino Bartali.

Na twintig jaar beroepswielrennerij werd Alfredo sportdirecteur bij Ferretti en won met Gösta Petterson de Giro. En werd technisch commissaris van het Italiaans nationaal team waarmee hij een belangrijke bijdrage leverde aan de wereldkampioenschappen van Moser, Saronni, Argentin, Fondriest en Bugno.
Geen koekenbakker.

Alfredo Martini:
18 februari 1921 - 25 augustus 2014