Misty

Om nou te zeggen dat het weer uitnodigend is voor 'n tochtje,
nee, niet echt.
Maar komaan, blijf niet staan, meten is weten niet te vergeten,
De Digitale Pelleboer om raad gevraagd,

min één graden Celsius, wind ZZW, dichte mist.
En 'n luchtvochtigheid vergelijkbaar met de Nieuwjaarsduik.

Kijk, en dat prikkelt dan weer,
beelden van Johan van der Velde en Erik Breukink komen boven,
wij zijn geen volk van watjes.

Grip Grap-sokken gegraaid, z'n dikste BBB-overschoenen gezocht, onder- en bovenhandschoentjes georganiseerd, de overige outfit is nog standaard, Fabio gaat op pad.
Vette mist, potverdikkeme,
van binnenuit zag 't er net beter uit.
Maar ja, mist zie je meer buiten 't dorp dan binnen 't dorp.
Kortom, buiten 't dorp zie je minder.

Zo'n 500 meter verderop, aan de rand van de woonwijk, bij 't spoor,
wordt het misschien wel een goed idee om 't achterlicht te activeren,
aan te zetten ja, maar modern dus efkes goed zien wagge doet.

Fabio ziet helemaal niks, bril dus af ...., weg, allé, veel minder mist.
Duidelijk gevalletje van 'n Kneet-handicap,
voor de ietwat ouderen, het Jan Janssen-nadeel.
Hoewel Jan Raas ermee aan de weg timmerde,
noviteiten, daar was Jan niet schuw van.

De batterij, het accuutje blijkt niet opgeladen,
kun je tegenwoordig ook niet ongestraft ergens laten liggen.
Maar maakt niet uit, het uitzicht op de oplossing van het probleem is aanzienlijk verbeterd.

Gewoon wat vegen geeft het gewenste zicht,
Fabio kan weer vooruit zonder zorgen over z'n gezien worden van achteren.
Zuid Zuid West, richting Ospel ligt voor de hand.
Tikkeltje mistig is 't wel, de nattigheid in de lucht maakt 't nogal frisjes.
Waar de gemeente Deurne royaal van zoutstrooien is gebleken verandert dit bij Leensel onmiddelijk.
Klinkers en zonder zout.
Beter voor de fiets.

Over Asten en Heusden wordt koers gezet richting De Groote Peel.
Zelfs voor Fabio's begrippen is dit allemaal knap achteraf.
Het desolate wordt opgezocht, helpt tegen de mist in z'n kop.
Net als die vinger- en teentoppen dietie begint te voelen, nóg niet gevoelloos.

Ook het landschap verandert,
de nattigheid keert terug in 't landschap.
Weer 'n weide is verwaterd.
Ganzen op 't overgebleven gas en 'n witte reiger aan de plas.
De Peel wint.

Bij De Groote Peel zelf, aan de andere kant van de weg bij 't bezoekerscentrum,
is 't veuls te druk.
Blijkbaar is er 'n wandeltocht georganiseerd en hier is de ravitaillering.
Fabio bezoekt de meeuwenkolonie wel weer 'n andere keer.

Links, richting Meijel en dan over de Bus en Neerkant weer op huis aan.
De mist voorbij.
De warme douche wacht.
En weer denken aan morgen.

Vooruit,
'Play Misty for me ...'



Andy Hampsten kwam toentertijd trouwens wel in 't roze ...
En Farelli, ge begint op de Nederlandse Spoorwegen te lijken!