Fabio Farelli: Een Koning in d'n Himmel

Wat laatste woordjes rondom Paul Konings.
Fabio memoreerde het al eerder,
Pauwke was de eerste beroepswielrenner in z'n omgeving.
Niet dat ie 'm tegenkwam of sprak,
broer Huub was 'n gedegen vervanger voor 'n menneke van 'n jaar of twaalf.
De eerste en enige keer dat Fabio Paul sprak was in 't ziekenhuis van Helmond.
Een kleine twee jaar geleden.
Paultje lag daar vanwege zijn rikketik en kreeg, niet voor de eerste keer, 'n stent of wat om de motor draaiende te houden.
Hij lag tegenover 'n vriend van Fabio met urologische problemen, de afvoer zeg maar.
Van die kant wege dat bezoek aan 't Elkerliek.

Die twee hadden aardig wat liggen te kleppen daar zodoende dat de wielrennerij, d'n Himmel in Asten en ondergetekende de revue al enkele malen waren gepasseerd.

asten, 1961, paultje tweede renner van rechts, broer huub derde van links

Het is een wat vreemde kennismaking als jij iemand al lang kent van naam en er een stukske of wat over hebt gemaakt en voor die ander van hetzelfde, je kent 'm niet en toch heeft ie wat in je leven gedaan. Wat Fabio bijbleef was de kwetsbaarheid van de vrouw van Paul naast z'n bed, rolstoel, zuurstof en Paul zelf, voor de zoveelste keer 'geholpen' en ondanks z'n gevorderde leeftijd spraakzaam en in 'n heel aardige conditie. 'Ge schreeft nog wel 's 'n stukske gij ...'

Inderdaad, maar wel te laat. Niet meer bij leven van Paul.
Zoals bovenstaande vriend zojuist in de email aangaf,
beter 'n hartstilstand in de slaap dan dagenlang hijgend naar adem.
Waarmee hij natuurlijk naar de huidige uitzonderlijke corona-tijden verwees.
Paultje, het ga je goed in diejen Himmel van daarboven.