Bart Solaro

Hoe mooi kan een naam zijn?
Toen ik een menneke was ging mijn hartje sneller kloppen van namen als Brigitte Bardot en Claudia Cardinale. Prachtige namen, helemaal passend bij de eigenaressen. De naam riep al een verwachting op en dan kwam die nog uit ook. Slik...
Zo is d'r ook een coureur die dat effect had. Niet helemaal hetzelfde gelukkig. Maar toch zoiets.

In de 60er jaren was Bart Solaro een regelmatige winnaar. De briesende coureur werd hij genoemd. Niet dat ik me herinner waarom. Snuiven, hijgen en snotteren deden ze allemaal. Misschien was het wel de kift. Zo'n naam en dan ene van Den Bosch. En ook nog dat volle zwarte haar. Moet het goed gedaan hebben bij de vrouwtjes. Godweet wat dat met zo'n betiteling, bruisend, te maken kan hebben. De Exota-affaire speelde toen nog niet, dus dat was het niet. Later reed hij bij Breda Bier, maar dat was toen ook nog niet.

Bart Solaro was drie jaar professional, eerst bij Capilux en toen twee jaar bij Caballero. En die jaren won hij niks. Helemaal niks. Daarvoor en daarna volop. Voor een deel bij de NWB, de zuidelijke 'wilde' bond. In 1966 won hij daar 13x, vaak dagen achter elkaar. Zoals in de Omloop van de Peel. Bij de KNWU won hij in 1962 de Ronde van Drenthe en in 1969 De Ronde van Overijssel.
Solaro is nu 72jr oud en schijnt nog regelmatig te fietsen. In en om Vught maar ook in Spanje.
En da's maar goed ook. Met zo'n zonnige en zuidelijke naam.

                                                      Kampioen bij de NWB.

                                                           Solaro in de bocht.