Pagina's

maandag 2 april 2012

Fabio won Parijs-Roubaix

Het onderstaand verhaal stond gisteren op het Parijs Roubaix Blog.
Een mooie, met veel liefde en kennis geschreven blog.
Over Parijs Roubaix. Jawel.

Maar gisteren was het:
zondag 1 april 2012


Fabio Farelli: 1940


De oorlog in Europa kon ieder moment uitbreken en Farelli wist dat dit wel eens een van z’n laatste koersen kon zijn. Farelli was de jongste niet meer en jaren een bescheiden helper geweest. Gestreden aan de zijde van Bartali en nieuwkomer Coppi.
Gefietst met helden als Marcel Kint, maar ook met onze Gerrit Schulte.
Fabio was een brave jongen en altijd keihard gewerkt voor de ploeg. Z’n hele carrière heeft hij gefietst voor Legnano waar hij “Il Amichevole” werd genoemd.
Fabio stond altijd voor de kopmannen klaar. Het knechtenwerk was in die jaren nog niet zo doorgevoerd als nu. Het ging vooral om op kop te rijden en wat spullen aanreiken.


14 jaar lang had Fabio in de schaduw van de vedetten gereden. Nu hing er een grote schaduw boven Europa en de erelijst van Fabio was leeg. Nog helemaal leeg.
Een keer derde in een etappe in de Giro in de rit naar Genua.
Op deze Paaszondag hingen er ook nog eens donkere wolken boven Parijs als een symbool wat Europa te wachten stond. Het Franse leger was gemobiliseerd en formeel was er al een oorlogsverklaring dus er waren maar weinig mensen bij de start.
Bij Legnano liet Bartali Parijs-Roubaix links liggen en Coppi was nog te jong en onervaren.
Veel renners hadden door de sfeer in Europa en het slechte weer bar weinig zin.


Farelli rook daarom zijn kans. Hij sloop mee in een vroege ontsnapping van negen man.
Marcel Kint (winnaar in 43), Louis Thietard, Achiel Buysse, Albert Sercu (de vader van), Odiel van Meerschaut, Maurice De simpelaere en twee onbekende Fransen.
Farelli sprak geen woord Frans laat staan Vlaams.
Tot de Côte de Doullens (toen nog met kasseien) deed Farrelli wat Farelli altijd deed. Op kop rijden.
Alsof Kind of Buysse z’n kopmannen waren.
Onvermoeibaar deed de trouwe en vooral vriendelijke Farelli z’n werk.


Even voor Doullens sloeg het weer echter dramatisch om. De sombere bewolking maakte plaats voor winterse buien. Natte sneeuw, hagel, storm op kop. Op de top van de Doullens stond er nauwelijks publiek om de uit elkaar vallende kopgroep aan te moedigen.
De renners waren koud en verkleumd.
Behalve de slimme Farelli. Hij had een jackje bij zich. Farelli had namelijk altijd een jackje bij zich. Niet voor zichzelf maar voor Bartali.
De kopgroep viel volledig uiteen en veel renners zochten hun heil in café en herberg.
De wegen werden onbegaanbaar maar Farelli bleef maar trappen. Een van de Fransen bood Farelli drie maal het bedrag van de winnaar als hij het jackje mocht hebben.
De wat naïeve Farelli die er geen snars van begreep glimlachte en trapte nog harder op de pedalen.


L'Auto Vélo (voorganger van L’Equipe) schreef de volgende dag: “Farelli laat fortuin schieten maar is de rijkste man op aarde”
Kint en een van de Fransen waren de laatste die Farelli bij konden houden.
De meeste renners gaven er in Arras de brui aan. Vanaf Carvin was het 30 kilometer onafgebroken kasseien tot aan Roubaix. De zijstroken waren van een soort split met blubber en vol met gevaarlijk kuilen die vol met water stonden.
In de lampen van de jury-auto zocht Farelli zijn eenzame weg naar Roubaix.


Op het velodroom kon Farelli z’n verkrampte en verkleunde handen niet eens van z’n stuur halen. De tragiek van het winnen van een eerste profkoers en niet kunnen juichen.
Het noodweer was nu werkelijk volledig losgeslagen en – hoe tragisch voor Farelli - de ceremonie werd afgelast.
Omwikkeld met een paardendeken werd Farelli naar de kleedkamers gebracht.
Farelli huilde. Hij huilde van de pijn, van de kou en van geluk.


Podium 1940


1 Fabio Farelli
2 Louis Thietard
3 Odiel van Meerschaut


Slechts 11 Renners halen de streep!
Met een vlucht van 235 kilometer is dit de langste succesvolle vlucht uit de geschiedenis van Parijs-Roubaix. In alle boeken staat echter de vlucht van Dirk DeMol uit 1988 als langste vlucht met 222km.


Graag wil ik dit rechtzetten. Ik ga een petitie aanbieden aan de A.S.O. om deze misstand in de archieven recht te zetten.
Steun je deze actie stuur dan een mailtje naar: recordvoorfabio@xs4all.nl




Foto: Hier een trui die van Farelli is geweest en deze hangt in het Museo del Ciclismo op de Madonna Del Ghisallo.

Fabio wil hier Gerard van het Parijs Roubaix Blog bedanken.
Fabio stond op een indrukwekkende erelijst.
Voor één dag.
Maar hij stond er wel op.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten