Bloemen voor moeders

Geen mooier kado voor 'w moeder dan 'n zelf verdiende ruiker bloemen.
Dat hoeven niet persé dé gladdejolen te zijn,
gewoon 'n mooi bosje, da's ook goed.

Het was 'n doordeweekse donderdag.
Toch was 'r wielrennen.
De aspiranten van D'n Wilde Bond gingen er tegenaan diejen dag.
Op twee plaatsen nog wel, dat waren dagen ...
In Swalmen maar ook in Fabio's geliefde Deurne.
Op de St.Jozefparochie, De Hei zogezegd.
Aan de verkeerde kant van 't spoor, zo zagen sommigen dat.
Aan de kant waar ge deed wat d'n baas zei.

In die daag was er nog niet zoveel op de televisie,
och man, d'r waren er veul die d'r nog niet eens ene hadden.
En als iemand in de straat er wel een had,
nou die wisten ze te vinden.

In mei 1964,
want daar hebben we het over,
was dit misschien wel een van de meest bekeken, en besproken, stukskes televisie.



Maar zoals Fabio al zei,
veul hadden er geen.
Trouwens, 't begon behalve op woensdag en zaterdag pas 's avonds met de uitzending.
Dan is 'n wielerronde dus een gebeurtenis,
daor gadde op af.

En zeker zo mooi als d'r jongens van 't dorp zelf meedoen.
En in dien tijd fietste er veul jeugd in Deurne.
Alles voor de gladdejolen.
Winnen. Voor eigen publiek, da's 't mooist.

Toon van Bussel had graag gewonnen maar nee,
't werd Tinie Huisman. Ook van Deurne.
Gelukkig kreeg d'n twidde ook 'n ruikertje.
Kon ie mooi aan z'n moeder geven want die was diejen dag jarig.
Zélf verdiend.

7 mei 1964

Asge goed kijkt heeft ze de ruiker al bijna.
Links van Toon, rechts vanuit jullie, staat z'n moeder namelijk.
En die van Tinie, in originele Vossen Wolber-outfit, die staat aan d'n andere kant.
In de Beukenstraat.
En dat hadden ze gedaan.
Beuken.
En moeders blij ....