Strakgetrokken Dubbelop

Fabio was weer eens een jaartje ouder geworden.
Dat is niet allemaal vrolijkheid maar het feestje was er niet te minder om.
De winst is dat ie volgend jaar verzekerd is van deelname aan L'Eroica.
Mits dattie dat dan wil.
Of eigenlijk, mits dattie dat dan geregeld krijgt.

En nou wil 't geval,
het geval wil,
dattie zichzelf maar eens een fietske kadoo had gedaan.
Vorig jaar, vóór de Turf Toertocht, kwam dat fietske langs en toen wastie net een minuutje of wat te laat.
Ging zogezegd aan z'n neuske voorbij.

Maar in de loop van dit jaar keerden de kansen.
Het fietske was inenen weer beschikbaar.
Nieuw in de lak.
Sgon grijs met prachtige rooie plakplaatjes d'rop.

Origineel rooi-wit was ook mooi geweest maar zo was 't nou eenmaal niet.
Dus eigenlijk kreegtie 'n fietske van dik dertig jaar oud met een facelift.
Zeg maar net zoiets als die van Paay.

Niet die ander, die Marijke Helwegen, die zeker niet.

'Hee, we hebben 't hier over fietsen! Niet over, nou ja, laat maar ...'
Helemaal waar beste lezers.
Het is gewoon efkes wennen zo'n ouwe fiets nieuw in de lak.

Gisteren opgehaald, vandaag 'n stukske gefietst.
Nee, niet naar Erp, alhoewel dat daar de constructeur al weer efkes weg is.
En zeker niet naar Heeswijk-Dinther, waar die zat ten tijde van dit fietske.
En ook niet naar Uden waar dattie nou zit.
Hoewel, Fabio moet daar wel ene keer langs om een balhoofdsticker te scoren.
'Bah, wat een Nederlands is dit nou weer?'
Ja sorry, ojee, excuus, och God, pardon, nee, ik weet het niet meer.

Het fietske werd losgelaten in zijn natuurlijke habitat.
De Peel natuurlijk.

Nog niet echt op de paadjes,
dat zat er vandaag efkes niet in.
Jammer genoeg de komende weken ook niet,
maar ja, soms goan die dingen zo.

Het blie een beetje dubbel,
een oud fietse strak in de nieuwe lak.
Maar 't voordeel van wat ouwer worden is dagge 't vaak ook van meer kanten kunt bekijken.

Trouwens liever 'n Empella dan die van Paay.
Wa gaai?
(en dat wordt niet overal begrepen denkt Fabio)