Carpe Diem oftewel Ravitailleren in Utrecht

De derde editie alweer.
En de was nóg niet droog.
Aan het weer kan 't niet liggen,
de koersdirectie moet een direct (was)lijntje met Die van hierboven (ja, díe) hebben.
Drie jaar op rij mooi weer,
wat wil je dan als koersdirectie nog meer?

Acht- en zeventig mensen bevolkten de paden en lanen van de Utrechtse Heuvelrug.
En op gezette tijden de bermen.
Onze bekende Meester Mekanieker draaide niet alleen z'n rondje maar ook overuren.
Meer dan 10% van de deelnemers zou een lekke band gehad moeten hebben,
ware het niet dat een enkeling meerdere malen gezegend was met deze malheur.
De laatste lekke band was 100 meter van de aankomst bij het kasteel van Amerongen.
Verdwaalde pijlpunt natuurlijk.

Nog van 1672, toen de Fransen het oude kasteel naar de Filistijnen hielpen.
Of was d'r toen al de floret?

Aan de verzorging, de ravitaillering, gaat Fabio geen woorden vuil maken.
Beelden zeggen meer dan woorden.

Eh ... wat?
Ja, de geachte oplettende lezer ziet het goed.
Limoncello.

En dit is dan nog maar één van de drie verzorgingsposten.
Het mag duidelijk zijn,
De Utrechtse Heuvelrug is zo'n retrorit waar je aankomt.

Eh, nee. Ja ook, maar dit bedoelt Fabio niet.
Meer dít.

Maar laat U hierdoor volgend jaar vooral niet weerhouden om deel te nemen.
De Utrechtse Heuvelrug, helemaal top!

'Hee, drol! En fietsen en renners dan?'
Ojee, ja.
Vooruit dan.