De Vleut, Peugeot en the Cream

Het waren moeilijk tijden voor Fabio.
Hoe voorkom je in 1968 Heintje's 'Ich bau dir ein Schloss'?
Hij wordt nog heen en weer geslingerd tussen de bravere popmuziek en de echt ruige mannen.
Zeg maar tussen John Fred & his Playboy Band en de Cream.
Maar voor die laatste heeft ie nog te weinig haar.
Lastig.

En bij de NWB draait Radio Manders 'Monja'.
Om 't helemáál af te maken.



Jos van der Vleuten, die had 't ook niet makkelijk.
Het was niet 't beste jaar van De Vleut.
Eén overwinning.
In Lutlommel, godbetert.
Ab Geldermans, opperhoofd van de Nationale ploeg, selecteerde 'm met 'n zieke kop voor de Tour.
En ziek zijn, nou ja, dat hoeft geen reden te zijn om niet hard te fietsen als je De Vleut bent.
Maar dan op de eerste dag in de proloog de verkeerde kant te worden opgestuurd ...
en nog 39e worden. Dat breekt op met 'n zieke kop.
Een dag later slaat de koorts dan dus ook echt toe, einde van de Tour voor Jos.
Dat moet 'm gespeten hebben gezien dat Jan Janssen, z'n kopman, net díe Tour toen won.
Premies, hè.

Voor Fabio was Peugeot toen de ploeg van Tommy Simpson die 't jaar d'r voor voor eeuwig viel op de Ventoux.
En de ploeg van Roger Pingeon die toen de Tour won.
Met op gegeven moment De Vleut in 'n bepalende ontsnapping in z'n wiel.
Maar Jos schakelde wat te enthousiast en ja, toen was Roger weg.
Ook de ploeg van D'n Eddy, toen nog gewoon Eddy Merckx, wereldkampioen.

Het was maar één jaartje bij Peugeot voor De Vleut.
Een jaar later won hij weer 4 keer voor Willem II, waarbij een etappe in Parijs-Nice.
Mooi toch?

Na 't seizoen verkochten renners toentertijd hun kloffie.
De kachel moest blijven roken nietwaar?
Vijf- en twintig guldens vroeg De Vleut ervoor.
Veul geld in diejen tijd.
Mèr dan hadde ok wel wa.

Nie dan?