Van heiligen, kruizen en Ferrari's

Sint Odiliënberg.

Voor eeuwig verbonden met de Heilige Heren Wiro, Plechelmus en Otgerus.

De naamgevers van die kerk hierboven.
Kerk?
Basiliek!
En op 'n bult zodat ie behalve over de Roer ook nog ver boven het dorp uitsteekt.

En vooralsnog eeuwig verbonden met La Palmen.

Kleine Connie werd er geboren en groeide er op.
Als meiske kon ze geen priester worden dus wou ze non worden.
Voor zover Fabio weet is dit nog niet gelukt.

De waardin van 't café daar heeft trouwens wel iets van Connie,
zeker haar stem.
Sakkerdjie, met voorsprong de meest doorrookte stem ooit gehoord.

Sint Odiliënberg is tegenwoordig ook voor eeuwig verbonden met het hagelkruis.

Tegenwoordig omdat het ze 't al eens gewoon 'n tijdje kwijt zijn geweest.
In de Tweede Wereldoorlog was dat, gewoon foetsie.
In 1971 hebben ze er weer eentje neergezet.
Maar goed dat ze bovenstaande foto van 1906 hadden,
Voordat je 't weet hadden ze d'r misschien wel een gewoon kruis neergezet.
En dan was 't niet zo speciaal geweest.

Zó speciaal, de zusterkes van Connie begraven zich d'r vandaag d'n dag ook onder.

Moeder Matthea en Moeder Victoire gaan met de tijd mee,
marketing berust ook op herhaling van een goed concept.
Daar onderscheid je je mee.

Daarom zet Fabio z'n Ferrari-rode Bianchi ook tegen 't Heilig Hart voor de basiliek.

Dat was overigens net nadat ie voorrang had gekregen van een rode Ferrari.
De bestuurder begreep helaas niet dat Fabio graag een selfie met auto en fietske had gemaakt.
Maar gaf wel voorrang. Dat dan weer wel.

Rijk Rooms leven op z'n Limburgs hier.
Da's toch anders dan op 'n Brabants dorp.
Waar Fabio bij terugkomst géén voorrang kreeg van een Ferrari.
Ook een rode.