Gîn Gene

As ge al wa langer meefietst in 't peloton van 't lève,
dan valle d'r soms wa dinger op.
Noavenant mî vruuger zèn de mense bevûrbild 'n stuk langer geworre.
Dè kunde allein mèr zien as ge meegemakt hèt dè ze klènner ware.

Vruuger hàn coureurs ôk nie allemoal zùn sakkerjuuse strakken bakkus.
En nie allemoal n'n vierkante kop mî 'n keen van hier tot Tokyo.
Nee, Fabio zet d'r gîn fotooke bij, mèr let 'r mèr 's op.

Toch ware d'r vruuger wel,
mèr dè war gewoon vanwege hullieje gene.

In zikkere zin toeval mèr dan vanweges ntuurlijke seleksie.
As oew opa Poulidor hiet en oewe vadder Adri,
ja, dan wûrdt de kans dè ge 'n stukske hard kent fietse wel groot.

Andersûm bekeke wèrrekt 't vanzelluf ôk.
Ne gemiddelde basketballer is bekant twi kirre zû laang as Fabio.
En nou nie mauwe dè dè gîn kunst is!

Mèr kiek zou 's noar onderstoande foto's.
Of is Fabio d'n innige die 't zie?
Die twee hebbe toch wel verrekkes veul van mekaar weg.
Qua kop dan, nie de fietsmoat.

En nou nie zeike ovver die keen en die kaak.
Dè 's nou toeval.
Dî zèn hulliejen eigeste gene.