Het Riet

Onlangs belandde Fabio nog in 't riet.
Hieronder, vol van jeugdige overmoed, wist ie 't nog niet.

Hoewel de oppervlakkige beschouwer, niet U trouwe lezer, het mogelijk zal ontgaan,
de Toscaanse strade bianche was nogal nat,
de verleiding tot grappen en grollen groot.

De Protestant weet, hovaardij,
de Katholiek trapt erin, hij weet van de biecht.

Het onvermijdelijke gebeurt.
Efkes later, wat lager en 'n stukske verderop,
daar koos Fabio het verkeerde spoor.
Wet en slippery glibberde ie omlaag.
Richting de wegkant, naar 't riet.
Het stuur volgen betekende vallen,
bijsturen bleek vallen.
In het riet.
Het viel nogal mee zoals U linksboven ziet.

Maar waarom dit verhaal?
Knietje pijn? Kusje erop?

Nee,
Fabio doet u kond van onderstaand feit,
U heeft nog 'n goei twee weken de tijd om een fototentoonstelling te bezoeken.
Waarom zou U dat moeten doen?
Nou, gewoon omdat Hein van Bakel mooie foto's heeft gemaakt van 'n stukske ontgonnen Peel.
Het Riet,
Twee- en eenhalve vierkante kilometer tussen de Zeilberg, de Walsberg en Deurne.

Vanaf afgelopen maart fietst Hein vrijwel elke dag naar dat stukske ontginning en maakt er foto's.
Misschien dat 'r wel 'n boek van gemaakt gaat worden.
Het is te doen in het Deurne's gemeentehuis en dit zijn de openingstijden.
Tot en met vrijdag d'n 30e oktober.

Wie dat diejen fotograaf is?
Nou,
Hein figureert wel 's in dit periodiek.
Zo maakte ie foto's van 'n biertje, kwam aanzetten met 'n Kuip Colnago en heeft 'n prachtig truike en bidon van Frans Brands.
Om over z'n liefde voor Arie den Hartog maar niet te spreken.
En nog veul meer,
eigenlijk istie onbezoldigd correspondent en fotograaf in één persoon.

Efkes pruuven?
Hieronder campingeigenaar Adrie van Heijst met de vrouw.
Van 't Riet, op 't Riet.

Misschien wel 'n plekse om met vrouw en kinders te stationeren voor de Turf Toertocht.
Bende wel te laat vûr de foto's, dè dan wîr wel.
Of nie dus.