Patrick Eyk

Besmet met de wielerbacil door z'n vader.
Die de Hymne Ceremonie Protocolaire van de UCI schreef.
Dat stukske muziek waarbij menig wereldkampioen een traantje wegpinkt.



Zoiets schept verwachtingen, geeft druk.
Of misschien wel net niet, bij de toeschouwer, de pers.
'het zoontje van' ...

Godverdegodver, daar moet de mattenklopper overheen, mogen wij even overgeven, en wel hierom,
Patrick Eyk was gewoon een hele goeie wielrenner.
En inderdaad, z'n vader schreef ook de muziek bij Koot en Bie.
Van die dingen, ja.

foto: ed oudenaarden, anp

Vandaag vijftig.
En gezien de tweets die hij rondstuurt nog steeds besmet met die bacil.
En al doorgegeven aan het nageslacht ook.