14 oktober 1902 - 7 februari 1963
Een kampioen zo groot dat 'n stukske als dit altijd te klein zal blijven.
Learco won twee grote klassiekers.
Veelzeggend genoeg was dit Milaan-San Remo in 1933, de Italiaanse openingsklassieker, de Primavera,
én de Ronde van Lombardije in 1934, La Corsa delle Foglie Morte, de afsluiting van het klassiekerseizoen.
Eerder al, in 1931 werd hij wereldkampioen.
Dat was toen een tijdrit.
Hij won die met ruim vier-en-een-halve minuut voorsprong op nummer twee, Ferdinand Le Drogo.
Tweemaal startte hij in de Tour.
In 1930 en 1934 werd hij tweede met in totaal 8 etappes op zijn conto.
De Giro van 1934 werd met extreme overmacht gewonnen.
Behalve de eindzege maar liefst 10 etappe-overwinningen. Dat heeft Merckx 'm niet nagedaan.
Learco werd dat jaar de eerste drager van de maglia rosa, de rose trui.
Gelooft U 't ook met een zwart-wit foto?
Nee?
Weinig aan te doen dan.
En ja, het waren de tijden van de bruinhemden.
En nee, daar gaat Fabio nou niet over doorzeuren,
eens gezegd is voldoende.
Maar die bruinhemden, de fascisten,
die schaamden zich niks om te poseren bij 'n vent in 'n roze truike.
In dit geval de winnaar van 1935, Vasco Bergamaschi.
Met in stemmig groen-wit-rood Learco aan zijn zijde.
Het waren ook maar jongens, de fascisten,
jongens maar gevaarlijke jongens.
Il Locomotivo stierf veuls te jong ten gevolge van de Ziekte van Parkinson.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten