Severino Canavesi

27 januari 1911 - 30 januari 1990

Severino groeit op in Gorla Maggiore, Lombardije.
Na de Lagere School wordt hij weversleerling maar droomt van een bestaan als wielrenner.
Als zijn vader en zus in 1926 kort na mekaar overlijden besluit hij, gesteund door zijn familie, zijn baan op te zeggen en voor een bestaan op de racefiets te kiezen.

En niet zonder succes.
Al vanaf zijn eerste jaar, 1926, wint hij frequent zijn koersjes.
Als hij in 1932 in dienst moet is dit bij het Battaglione Ciclisti, het Korps Militaire Wielrijders.

Uit dienst wordt hij Kampioen van Lombardije op de cyclocross en aansluitend van Italië.
Severino's eerste Giro, in 1936, sluit hij af met een derde plek.
Het jaar daarop vierde, dan weer derde, weer vierde en uiteindelijk in 1940 vijfde.
Geen kleine jongen in de tijden van Bartali en een aanstormende Coppi.
De volgende anecdote geeft een idee,
In de Ronde van Zwitserlan, rijdend in de de gouden trui, breekt Severino's zadel af. Dit mag niet vervangen worden en in een hevige onweersbui bedwingt hij zo de Gotthard en de Furka om alsnog derde te worden in het eindklassement. De volgers, de wielerliefhebbers staan op hun kop.

Na WO II wint Canavesi met een indrukwekkende solo het eerste Italiaanse Kampioenschap.

In zijn geboortestreek werd hij in de nadagen van zijn carierre nog vijfde in Milaan-San Remo.
Severino Canavesi werd 79 jaar en overleed in zijn geboorteplaats Gorla Maggiore.