Pioniers

Een jongedame met racefiets,
gezien het bijschrift tijdens een training, in 1937.
Mien van Bree,
pionier van het dameswielrennen.

Haar belangrijkste tegenstrever, de Belgische Elvire Debruyne, openbaarde zich in 1937 als man, Willem Debruyne, waarop háár tijd kwam.
In 1937 Europees kampioen en 'n jaar later wereldkampioen.
Dat moest in de krant maar vraag níet hoe.

'Zouden onze vrouwen niets beter te doen hebben?'

In 1938 werd ze ook weer Europees kampioen en in 1939 weer wereldkampioen.
Toen werd het oorlog.
Mien stopte met wielrennen.
En de journalist van hierboven kon tevreden zijn.
Mien werkte als verpleeghulp en zorgde tot hun dood voor haar ouders.
Op 4 augustus 1983 werd ze, 68 jaar oud, dood aangetroffen in haar huis.

Op 4 augustus 1937 werd in België een Yvonneke Reynders geboren.
Tussen de dood van de moeder en de vader van Mien begon Yvonne te koersen. En te winnen.
Toen ze stopte met wedstrijden was ze zevenmaal wereldkampioen en tienmaal Belgisch kampioen geweest.

Vandaag wordt Yvonne Reynders 80 jaar.

En nog steeds voelt menig wielrenner of toerfietser zich onbehaaglijk als hij gepasseerd wordt door een dame.
Piet Moeskops, net als Mien van Loosduinen, lostte dat op door tegen Mien, in z'n wiel, te zeggen dat ze maar eens moest gaan koersen, dat zij er menig man uit zou sprinten.