Van Olympisch goud, smaragden en berggeiten

Geen Colombiaan won ooit de Tour de France.
Lucho Herrera kwam er dichtbij, hij bleef steken op de vijfde plek en won de Vuelta.
Fabio Parra kwam nog dichterbij, hij bleef steken op de derde plek en werd tweede in de Vuelta.
Nairo Quintana kwam nog dichterbij, hij bleef tweemaal steken op de tweede plek, werd tweede in de Giro en won de Vuelta.

Parra won tweemaal de Ronde van Colombia,
Herrera viermaal.
Quintana niet.

Europeanen staan er niet zoveel op de erelijst van de Vuelta a Colombia, si, óók Vuelta, logisch toch?
Om precies te zijn maar twee.
Van 2013 tot en met 2016 won Oscar Sevilla, daar gaan we het nu maar niet over hebben.
We gaan het hebben over de tweede winnaar van de Vuelta a Colombia.
In 1952 won voormalig Olympisch kampioen José Beyaert en bleef dus tot 2013 de enige Europeaan die dat klaarspeelde.

josé beyaert, 1 oktober 1925 - 11 juni 2005

vuelta a colombia, begin jaren vijftig

Nobelprijswinnaar Gabriel Garcia Marquez schreef 'n prachtboek over de Ronde van Colombia en de opvolger van Beyaert, Ramón Hoyos. Van Medellin, weliswaar niet van geboorte, maar toch.

ramón hoyos

Dankzij Narcos en Pablo Escobar zelf hebben we van Medellin en Colombia niet zo'n beste indruk.
Begrijpelijk.

Voor de niet-Brabanders onder U, dit betekent 'Vroeger was alles beter'
Bitter genoeg is dat niet altijd zo.
Ook niet in Colombia.

José Beyaert was in 1948, vóór Gerrit Voorting, Olympisch kampioen geworden.
Voorting zei altijd dat die Beyaert nadien nooit meer 'n deuk in een pakje boter had gereden.
Niet helemaal maar wel 'n beetje waar.
Beyaert was niet voor 'n kleintje vervaard, in WO II had ie wapens gesmokkeld voor de resistance, het verzet.
Hij ging 't maar eens proberen in Colombia.
Net als Oscar Sevilla zestig jaar later, dat heeft U goed gezien.

Toen ie enkele jaren later stopte met de actieve wielrennerij moest er garen op de klos.
Dat deed José voortvarend.
Niet persé in deze volgorde was ie wielercoach, houthakker, kapper, handelaar in smaragden en caféhouder.
Er liepen zo her en der ook nog wat kinderen van hem rond, niet persé van zijn wettige echtgenote.
Blijkbaar was de bril, die een handicap was toen ie nog bokser wou worden, dat niet meer na zijn wielercarriere.

Zie je maar eens staande te houden,
het leven in Colombia was in de tijd geen surplace.
Zo was bijvoorbeeld José Rodriguez Gacha, een van de topmannen in het Medellin-kartel, ooit begonnen als huurmoordernaar in de smaragdmijnen.
Als U Narcos volgt of heeft gevolgd kent U hem als hieronder.

Op 'n boek wat ooit over Beyaert is geschreven staan ze samen, nog net niet hand in hand.

Er gaan verhalen dat Beyaert ook drugs heeft gesmokkeld en misschien zelfs huurmoordenaar is geweest. Maar dat zijn verhalen ...
Mocht U nou het idee krijgen dat José ergens in Medellin geëxecuteerd is dan moet Fabio dat ontkrachten.
Beyaert was als coach betrokken bij de komst van de eerste Colombiaanse wielrenners naar Europa.
En enkele jaren later toen deze furore maakten als berggeit in de Tour als verslaggever voor de Colombiaanse radio.
Uiteindelijk kwam hij definitief terug naar Europa toen Oliviero Rincon en Lucho Herrera werden gekidnapped.
Soms zijn avonturen gewoonweg te gek, ook als je José Beyaert heet.
Hij blies zijn laatste levensadem uit in La Rochelle, aan de Franse westkust.
Of het in de richting van Colombia was is niet bekend.