Hieronder Aldo in 1951 na winst in de Coppa città di Vicenza.
De man met de wijkende haargrens is zijn mechanieker, Marcello Faggin.
Faggin?
Juist ja, díe.
Aldo was de eerste racer die het merk aantrok om het merk Faggin te promoten.
Dat jaar wordt hij geselecteerd voor de Olympische Spelen maar breekt zijn sleutelbeen waardoor dit niet doorgaat.
Een jaartje later verruilt Aldo als onafhankelijke als snel z'n witte truike voor eentje van Bottechia.
Of dat ie toen ook op 'n Bottechia koerste of dat de Faggin overgespoten werd heeft Fabio niet gevonden in de geschiedenisboeken.
Zuliani wint in '52 de Giro del Piave en de Giro delle Due Province Marciane.
Het jaar erop komt hij in vast dienstverband bij Bottechia.
Aldo wint de 1e etappe van de Ronde van Sicilië en rijdt drie dagen in de leiderstrui, zie hierboven.
Verder ontwikkelt hij zich als een goede gregario, helper in de Giro d'Italia.
In de 2e etappe naar Rimini verdient hij goud-geld voor de ploeg met een solovlucht van 200 kilometers. Zijn kopman, Pasquale Fornara, wint de etappe voor Koblet en Coppi.
Het jaar 1954 brengt een overgang voor drie jaar naar Torpado.
In 1955 wint Aldo samen met Nino Defilippis en Remo Fornasiero de zesde etappe van de Giro, een ploegentijdrit in Genua en hij wordt 10e in de 21e etappe.
In de Giro van 1956 heeft hij twee top-tien plaatsen binnen als hij de één na laatste etappe op de Monte Bondone moet opgeven. Aldo dacht dat z'n voorvork gebroken was maar het kwam doordat hij zo rilde van de kou. Maar liefst 35 van de 86 renners die 's ochtends gestart waren gaven die dag op. Het was een helse dag. Virtueel leider Defillipis gaf op, Charly Gaul won de Giro.
Kijk en huiver.
In 1957 rijdt Aldo nog 'n jaartje voor Peugeot en begint daarna een fietsenwinkel, zoals het hoort.
Met z'n 80e reed hij nog 10.000 kilometer per jaar.
En vandaag wordt Aldo Zuliani 89 jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten