Komende van de kant van Ospel aan de rand van de Groote Peel had Fabio al eens eerder het idee houten beelden te zien. Teveel pillekes geslikt, hongerklop? En vanweges grote haast 'opzij, opzij', ook al was er verder niemand op zijn weg, maar vlug doorgefietst. Geen kwaaie dromen gehad nadien, misschien had ie 't zich maar verbeeld. Hoeft niet persé 'n hallucinatie te zijn. Een illusionaire vervalsing kan ook hoewel we daar net zo min op zitten te wachten.
Vandaag toch maar eens gaan zien want 't was er weer, of nog is mogelijk beter. Fietsen mag daar niet, door twee poortjes met de fiets in de hand. En het is echt. Het is echt waar. Beelden van turfstekers, steekgereedschap en twee turfringen. Alles van hout. Knap hoor om dat zo uit te beitelen. Maar moet dat nou in het reservaat? De Peel heeft geen opleuking nodig, is mooi genoeg van z'n eigen. En dan die kneuterigheid ...
Smaken verschillen, zeker. Maar dan, wat verderop, wat kazematten gepasseerd hebbend, staat die nieuwe prachtige én moderne uitkijktoren. Dit heeft toch geen smoel, is toch geen combinatie. Zet die, ongetwijfeld met veel liefde en geduld gemaakte, houten beelden bij het bezoekerscentrum in Ospeldijk. Worden ze ook door veel meer mensen gezien en gewaardeerd. Vannacht maar pillen om te slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten