De winnaar van de prijsvraag wel, Theunisse in eerste instantie niet.
Priem wou 'm niet mee hebben, onvoldoende resultaten en 'n verziekte relatie.
Mag Fabio dat zeggen? Ja, dat mag Fabio zeggen.
Twiddes op het NK achter ploegmaat Rooks, dat was 't. Niet om over naar huis te schrijven.
En verder was er niet bepaald magie tussen Priem en Theunisse.
Toen Theunisse weer eens geschorst was vanwege z'n testosteron-spiegel en weg bij Post gaf Priem hem een mooi contract maar daar kreeg Cees al redelijk snel spijt van.
 |
| 1991 |
In '91 werden de Ronde van Luxemburg en de Vuelta a los Valles Mineros gewonnen. En werd Gert-Jan dertiende in de Tour. In zijn vorige, van 1989, was hij nog als vierde geëindigd en in de bolletjestrui.
Het jaar erop werd hij weer dertiende in de Tour en won hij het eerste deel van de derde etappe in Luxemburg.
Het jaar 1993 bracht geen winst maar wel 'n cyste op z'n zitvlak. Driemaal geopereerd kon hij 'n paar weken voor de start van de Tour alleen nog lopen en liggen. Exit Tourdeelname.
En in 1994 was 't, wat Fabio hierboven al schreef, 'n tweede plek op het NK, daar moest de sponsor het mee doen. Priem besloot Theunisse thuis te laten maar daar was de sponsor het niet mee eens. Wie betaalt bepaalt, Priem haalde bakzeil.
In de twaalfde etappe naar Luz Ardiden gaf Gert-Jan op, knieklachten. Als snel werd het contract tussen Theunisse en TVM vroegtijdig ontbonden.
Het kwam nog tot 'n contract met Collstrop maar het is tekenend dat er geen foto te vinden is van Theunisse in dat truike. Vanaf 3 april was Gert-Jan Theunisse weer een gewone, nou ja, buitengewone Nederlander.
Volgens de doktoren een wrak maar vandaag 58 geworden.
Beste Fabio,
BeantwoordenVerwijderenMijn oudste herinnering aan Gert-Jan Theunisse is direct een bijzondere, die ik graag met je wil delen:
April 1981. Ik heb zojuist een van mijn allereerste wedstrijden gereden bij de nieuwelingen: de ronde van Orthen, in Den Bosch. Na het omkleden nog even kijken bij de juniorenkoers. Er rijdt een jongen alleen op kop met lange haren, in een oranje-wit shirt van Het Luchtschip. Mooie stijl, type Lubberding. Gios-Torino in de klassieke kleuren; blauw met wit. Alvast gekregen van die aardige mensen van Amstel Bier, denk ik. Zijn voorsprong bedraagt zo'n twintig meter. Hij wordt achtervolgd door een groepje van een man of acht, met toenmalige kleppers als -if my memory serves me well- Rutten, Ottevanger, Mackaij, Kolkhuis Tanke etc. Die werken eendrachtig samen in hun achtervolging. Het peloton zit nog een stuk verder. Een ronde van twee kilometer later: exact zelfde beeld. Voorsprong 20 meter, achtervolgers werken samen en doen hun uiterste best om aan te sluiten. Een ronde verder, voorsprong negentien meter. Kansloze missie dus, dat zag ik als "kenner" meteen. Kort en goed: rondenlang reed Theunisse met een voorsprong van ergens tussen de twintig en vijftig meter op een groepje spartelende achtervolgers, die bepaald geen pannenkoeken waren. Uiteindelijk brak de veer bij de achtervolgers, en won Theunisse met een comfortabele voorsprong.
Een vergelijking met Brive-Agen 1951 gaat uiteraard op meerdere punten mank, maar de prestatie maakte grote indruk op mij -wiens belangrijkste doel in een wedstrijd op dat moment nog bestond uit het bijhouden van het peloton, dat moet ik er wel bij vertellen.
Over Brive-Agen is veel, heel veel geschreven. Over de Ronde van Orthen voor junioren 1981 nog helemaal niets, voor zover ik heb kunnen nagaan. Dat is toch een -bescheiden- omissie. Vandaar deze getuigenis, bijna veertig jaar later.
mvg
CyclesGoff
Waarmee jij die omissie op deze bescheiden plek hebt gecorrigeerd. Mooi verhaal!
BeantwoordenVerwijderen