Twee rode lantaars,
altijd handig?
Wel als je er de sport van maakt.
Oké, het is niet dezelfde en gelieve aan te nemen dat dit toch wel 'n rode is.
Bernard Hinualt heeft Gerhard Schönbacher zojuist z'n eerste rode lantaarn overhandigd.
Pam, pam, pam, tromgeroffel voor de "treurige" winnaar,
z'n criteriumseizoen is gered.
Een regelrechte stijd met de laatste van het jaar daarvoor, Tesnièrre is in het voordeel van de Oostenrijker beslecht.
Als laatste en vrijwel lopend gaat hij in Parijs over de laatste streep, Felix Levitan bloedchagrijnig.
Levitan bedenkt een list,
het moet afgelopen zijn met die flauwekul om te rijden voor de laatste plaats.
Vanaf de eerste bergetappe tot de 19e etappe wordt de laatste in het klassement naar huis gestuurd, dat zal ze leren!
Schönbacher, dat jaar rijdend voor Marc Zeepcentrale, neemt de uitdaging aan, rekent zich rot en wordt wederom laatste in de eindrangschikking. Levitan geeft 't op maar enkele dagen later staat Schönberger op straat. Een conflict met de sponsor die de laatste plek anti-reclame vindt is uit de hand gelopen.
Schönbacher blijft nog een aantal jaren wielrennen, vijf seizoenen in dienst van Puch. Later zal hij nog wedstrijdskiën, autoracen en ploegleider worden. De Rode Lantaarn hield van variatie, vóórdat hij wielrenner werd was hij amateur-bokser.
Ook is hij de initiatiefnemer van de Crocodile Trophy en organiseerde hij de Mid East Peace Tour.
Gerhard Schönbacher is vandaag jarig en wordt 67 jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten