In 1959 en 1965 won hij in Spanje 'n etappe en in Frankrijk in 1960, 1963 en 1967.
Van die laatste zege hebben we beelden hoewel duidelijk is dat het destijds behelpen was.
Het was wel een mannetje die Fernando.
In bovenstaande etappe reed hij voor het 2e Spaanse team, Julio Jiminez was kopman van het 1e.
De strategie was dat Manzaneque zou ontsnappen en zo een bruggehoofd zou vormen voor Jiminez die Roger Pingeon wou verslaan. Toen Manzaneque door zijn ploegleider werd verwittigd dat Julio eraan kwam trok hij zijn eigen plan, harder fietsen.
Jiminez kwam als tweede op 1:23 van Manzanaque over de streep en kwam 1:40 tekort om de gele trui van Pingeon over te nemen. Pingeon won de Tour van '67, Jiminez werd tweede op 3:40.
Het kwam tot een fors handgemeen met Vito Taccone. Fabio schreef er hier al eerder over.
Taccone had die Tour enig naam gemaakt als kamikaze-piloot. In het eerste deel van de 10e etappe naar Hyeres komt het tot duwen en trekken tussen Taccone en Manzaneque.
Fernando valt, springt weer op z'n fiets en gaat verhaal halen bij Taccone. Het werd matten!
cassius clay-sonny liston, 1964 |
Tourdirecteur Jacques Goddet moest eraan te pas komen om de kemphanen te scheiden.
Manzaneque won in meerdere kleinere rondes etappes en sloot in 1963 de Midi Libre winnend af.
Fernando Manzaneque:
4 februari 1934 - 5 juni 2004
Allemaal namen uit mijn fietstijd, leuk!
BeantwoordenVerwijderen