Als je beweert een Rooms-Katholieke Wielerblog te verzorgen kun je hier natuurlijk niet omheen.
De kerkgaande wielrenner spaart tijdens het gebed zijn knieƫn bij voorkeur door het gebruik van het vilten kussentje. Zitten is nog beter, laat dit duidelijk wezen.
Da's is, of beter was, allemaal in en op een bank.
Een stoel was alleen weggelegd voor Meneer Pastoor als de dorpsmissionaris een gastpreek hield.
Of iets dergelijks in ieder geval.
Zo'n stoel was dan meestal ook geen eenvoudig hard houten exemplaar.
foto: wink einthoven |
Bovenstaand petje wordt natuurlijk niet boven een kazuifel gedragen,
Meneer Pastoor is niet gek.
Neen, het petje hoort bij een wielerploeg.
Kerkstoel-Isobois van Heist-Op-Den-Berg, KVCHS.
Voor als 't frisser en witter werd hadden die ook een heel mooi warm vest.
Kerkstoel bestaat nog steeds, als bouwmaterialenhandel, op de Leopoldslei in Heist-Op-Den-Berg.
En het petje, de wielerklak, is aan een nieuw leven begonnen, Halleluja!
Met dank aan Geert de Bruyn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten