Nokkennood

Hartverwarmend, ronduit hartverwarmend.
Nadat Fabio 't stukske Beurs Bezoek over z'n bezoek aan Dessel had geplaatst gebeurde d'r vanalles.
Een bekende voormalige wielrenner uit de buurt belde:
'Heej Fabio, gij zuukt van die Alan-nokken hè? Nou die heb ik nog wel 'n paar liggen. Ge komt mèr 's an.'

Zijn broer mailde dattie de goeie kleur toeclipriempjes had liggen, zo goed als nieuw:
'Ge zegt 't mèr ...'
De oplettende lezer is de kleur van het stuurlintje hieronder reeds lang opgevallen.
Nietwaar?

Een nog steeds actieve wielrenner van 'n stukske verderop,

tevens standhouder in Dessel, berichtte via 't Smoelenboek:
'Nie vragen, nie van 't lijstje'.

En zegde toe wat nokjes van een kapot frame te draaien.

De intentie was d'r overduidelijk,
de uitvoering liet wat op zich wachten.
Maar afgelopen zondag, op 't Stalen Ros, was 't zover.
Nou ja, Fabio mocht 't kapotte frame ook hebben.
Hij kende immers wat sleutelaars die wel eens de lijmkwast hanteerden.

En zo is het gekomen.
Hieronder ziet U zo'n nokje.
Een prachtig exemplaar.
Zoals U op de foto hierboven zag,
ze willen nogal eens inslijten, indeuken, inscheuren ..., familiekwaal.
Maar deze niet.

Prachtig toch?
Een zwart ge-anodiseerd aluminium Competition-frame van 1980.

De geoefende beschouwer gezegend met Alanbloed slikt nu een brok weg.
Slik ...

De anderen (les autres) begrijpen het nu ook.
Wel kabelnokken maar het frame mist een essentieel onderdeel.
De bovenste balhoofdlug is verwijderd, een geamputeerd frame.
Vanwege een scheur in die lug, 't zit in de familie bij Alan.
Ook een amiliekwaal maar erger.
Zien of datter 'n dokter in de zaal is.

Hopelijk nie.
En ge blijft zo wel kabelnokken nodig hebben.