Erwin Lienhard

1977

1978

1978

1979

1980

1981

1982

1983

1984

1985

1985

1986

Zoals U ziet, vaak twee of drie ploegen in het jaar, fietste op de weg en in het veld.
Had de pech dat juist in zijn tijd landgenoten Albert Zweifel en Peter Frischknecht oppermachtig waren.
Reed de Ronde van Zwitserland enkele malen en won in 1981 'n etappe.
Deed eenmaal mee aan de Vuelta en de Tour.
Overleed na een lange slopende ziekte.

Erwin Lienhard:
16 januari 1957 - 25 januari 2019

RIH en van Blerick

Framenummer onder bracket: 79404.
Bustraan Holland: kopplaatje en op schuine buis.
Reynolds 531: hoofdbuizen, 26.8 binnen diameter.
Korte spitse niet-opengewerkte lugs.
Drie enkele kabelnokken op bovenbuis.
Nokje onder de schuine buis ten behoeve van de commandeur-klemband.

Kabelgeleiders bovenop de bracketpot.
Derailleurkabelnokje bovenop de liggende vork.

En het resultaat van uitgebreid lezersonderzoek, 'Styled by Jan de Haan'.
Destijds fietsenmaker te Abcoude.

Vergelijkbaar minus Reynolds voorvork, geen kabelnokken op bovenbuis en geen framenummer.

Ook Blerick.
De binnenkant van de wand dan, de fiets van Leontien zeker niet.

The Pope

Thuis heb ik nog een ansichtkaart

maastunnel, rotterdam

1966 en (niet) alleen

Thomas Stevens, wereldreiziger op de hoge bi

art: james e. kelly, 1887

Écht?
Nee, niet echt.

Er is gefoeteld, Stevens fietst helemaal niet, het wiel rust tegen een rotsblok.
Ook geënsceneerd maar daar gaat het nu niet om.

Hij heeft het wel degelijk écht gefietst en ook op 'n hoge bi.
Het kon ook niet anders, toen Stevens aan in 1884 in San Francisco z'n tocht begon bestond er nog niks anders. En toen ie daar terugkwam in december 1886 bestond de Rover Safety, eigenlijk de huidige fiets, net een goed jaar.

En wat had onze Thomas bij?
Reserve-sokken, een reserve blouse, een regenjas (ook te gebruiken als slaapzak en tent) en een revolver. Een Smith & Wesson, dan ben je meteen met zij drieën.

zoiets

Hij fietste eerst via Chicago naar Boston en bracht de winter door in New York.
Toen stak hij de Atlantische Oceaan over naar Liverpool, fietste naar Londen, stak het Kanaal over naar Calais en fietste via Parijs, Wenen naar Constantinopel.
Daar nam ie een rustdag of wat, klungelde wat aan z'n fiets en kocht een andere revolver.
Onderweg naar Teheran kwam die goed van pas toen ie werd overvallen.
Bij de sjah van Perzië in het paleis overwinterde Stevens.

Ruimte genoeg, Zijne Hoogheid had 84 vrouwen!

In maart 1886 vertrok Stevens weer, richting Siberië. Dit ging echter mis, hij kreeg daar geen toestemming voor. En toen hij Afganistan probeerde werd daar ook geweigerd.

Er zat weinig anders op dan weer terug te gaan naar Constantinopel, deels met een boot en de trein.
Van daaruit met de boot naar India en dan op de fiets naar Calcutta waar ingescheept werd naar Hongkong en China.

Weer op de fiets naar Shanghai en met de boot naar Japan waarna hij naar Yokohama fietst. Daar komt hij 17 december 1886 aan en heeft dan  21.700 km gefietst.

Met de boot gaat hij terug naar San Francisco waar hij in de loop van januari weer arriveert.

Toch andere koek dan met Cycletours in de fietsbus naar Frankrijk.

Thomas Stevens:
24 december 1854 - 24 januari 1935

Erik Dekker en Fabio Casartelli

olympische wegwedstrijd amateurs, barcelona 1992, foto: anp

Juan Carlos Rosero, El Cóndor

Won driemaal de Ronde van Ecuador, in 1986, 1989 en 1992.
Won in 1987 de Ronde van Mendoza, een belangrijke Argentijnse rittenkoers.
Won in 1992 de Ronde van Boyacà, een belangrijke Colombiaanse rittenkoers.
Werd datzelfde jaar vijfde in de Ronde van Colombia achter winnaar Fabio Parra.
En 43e in de wegwedstrijd van de Olympische Spelen in Barcelona. De enkele jaren later zo smartelijk overleden Fabio Casartelli won, voor Erik Dekker.
Won in 1993 'n etappe in de Ronde van Colombia.

El Cóndor, zo'n bijnaam krijg je natuurlijk niet voor niks.
Zeker niet, of beter, juist niet als de Andes de plek is waar je woont, leeft, traint.

Ecuador.
En doordat El Cóndor amper in Europa heeft gefietst kent niemand 'm hier.
Filmpje maar.



Toch was Juan Carlos in 1987/88 prof bij Pepsi Cola-Alba Cucine.
Maar die reden dan ook vooral een (Noord) Amerikaans programma.

Na de Olympische Spelen werd Juan Carlos twee jaar individueel gesponsord en in 1995 door Postobon-Manzana.
Gestopt als actief wielrenner richt hij zich op coaching van ploegen, militaieren en jonge renners.
Op zijn 51e sterft hij totaal onverwacht aan een hartaanval.

De Condor wordt indrukwekkend uitgeleide gedaan.
Honderden volgen de met de vlag bedekte doodskist richting begraafplaats voorafgegaan door zijn ploeg en jonge wielrennertjes. Bij de begraafplaats is een erehaag van fietsen opgesteld en een mariachi-orkestje begeleidt het immense verdriet.

Juan Carlos Rosero:
28 november 1962 - 23 januari 2013

Arty not farty

keith haring

Van de paus en Berlusconi

De pauselijke wielertruikes, vier jaar op 'n rij.
Net als de Heilige Vaders, ze lijken allemaal op mekaar maar dan net efkes anders.
En zoals er Vaticaan-watchers zijn, zo zijn er Amore&Vita kenners.
Niet dat Fabio zich zo durft te noemen, zeker niet.
Iedere keer is het weer kijken, vergelijken, twijfelen en van de weeromstuit het hele verhaal weer opnieuw. En dan zijn ze dit nog niet eens allemaal. Zelfs over die vier jaren niet.

De wielerploeg Amore&Vita bestaat vanaf 1990, van de huidige tien coureurs waren er destijds acht nog niet geboren. Voor Fabio tellen eigenlijk alleen de jaren dat ze op 'n Alan reden, van 1990 tot ze bij Berlusconi's AC Milan kwamen.

Qua truikes dan.

Of 't truike van dit jaar in z'n collectie hoort weet ie nog niet. Een rode Fanini maar de beperkte foto's zijn te onduidelijk om te weten of 't een gespoten Alan is.

glenn magnussen wint een rit in de giro

Het jaar ervoor, een gele, is een Alan, het staat er ook op.

maurizio de pasquale

Het jaar erna rijden ze onder meer nog steeds voor AC Milan (die truikes blijven veranderen ...) op 'n rood-witte Coppi en dan houdt het op voor Fabio.

Dus ...,
de simpelste van de truikes die zo ontzettend op mekaar lijken.
Let op, er is dat jaar eenzelfde met Parmalat boven de gekleurde banen.
En daar dan weer 'n drukkere met meer sub-sponsors van.

1992

Dan het jaar erop. Bij Fabio's weten de enige dat jaar. Mogelijk zijn er nog variaties met de sterren op de gekleurde banen.

1993

En nu gaan ze vervelend doen. Wat dieper blauw en de sub-sponsoren deels veranderd.
In de Ronde van Portugal werd gereden met Levira in plaats van Galatron als sponsor.

1994

Gelukkig wordt het in 1995 wat makkelijker gemaakt. Zwart doet z'n intrede.
Maar helaas, er is ook nog 'n blauwe variant met net weer andere sub-sponsoren.

1995

Om 't echt leuk te maken komt er dat jaar ook nog 'n 'specialleke' op de weg.

1995

Toch leuk van die paus.

Nondeju, weer een ander truike!
Maar gelukkig, ze reden toen niet ook niet op Alan. Wél 'n mooi truike.