Fabio heeft geheel onverwacht wat gemeen met Dylan Groenwegen.
Hij is blij met de winst van Teunissen in Brussel en tegelijk doet het 'm pijn, heeft ie d'r last af.
Niet zo erg als Groenwegen 't zal hebben,
dat zal wel in 'n meervoud van 365 zijn en dan op z'n minst nog x 2, 3 of 4 ...
Hoe komt dat zo, Fabio is toch 'n supporter, 'n fan van Mike?
Nou, dat zit zo.
Zo heel af en toe heeft uw schrijvertje het idee dat hij z'n verstand eens moet gebruiken.
Afgelopen vrijdagavond was het ook weer eens zover.
Een laatste blik op z'n lijstje voor het Tourspel alvorens er niks meer aan te kunnen veranderen.
Immers, de ochtend erop, zaterdag, vroeg op want met de supportersbus naar Brussel.
Met zo'n suffe kop nog wijzigingen aanbrengen is zeker niet aanbevelenswaardig, dát spreekt.
En wat al steeds door z'n hoofd maalde geschiedde die, achteraf onnozele, zotte vrijdagavond.
Hij wijzigde zijn lijstje denkend dat hij er verstandig aan deed.
Oké, Teunissen is in vorm, hij krijgt kansen en neemt ze, maar de kans dat hij de mogelijkheid krijgt om 'n etappe te winnen is klein, uitermate klein.
Dylan Groenewegen dient immers bijgestaan en de Tour is toch wel wat anders dan de Vierdaagse van Duinkerken.
Ratio boven emotie ...
We hebben het geweten,
Fabio heeft 't geweten.
Voor Dylan werd het jodium in plaats van het podium.
En Fabio zit van blijdschap te wippen op z'n blaren.
 |
| foto: gazet van antwerpen, reuters |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten