Lig op m'n kussen stil te dromen

De trouwe lezer herkent 'm al.
Driekske Althuizen, hij fietste hier al vaker voorbij.
Wilt U het nog eens nazien? Klik dan hier en voor werkelijk bloedstollende wetenswaardigheden hiero.
Driekske, aan 't doopvont Henricus geheten, kwam vandaag 129 jaar geleden ter wereld.
Mede daarom brengt Fabio hem hier nu te berde.

Mede, het woord zegt het al, er is ook nog een andere reden en daar gaan we nu over verder.
Het geval wil namelijk dat gisteren de Louvin Brothers passeerden in Casa Farelli.
Niet lijfelijk natuurlijk, Ira overleed al in 1965 en broertje Charlie in 2011.
Ze lieten van zich horen door de B&W M110,
daar knalde 'Send me the pillow' uit.
En toen moest schrijver dezes aan de jongste nazaat van Driekske denken.

Giel is de naam, wás de naam.
Ondanks dat hierboven op de familiefoto een Giel staat, die blonde, naast z'n vader, is ónze Giel nog niet geboren. Blonde Giel, Mechelinus aan 't doopvont, was reeds overleden toen de latere Giel nog niet geboren was. Smartelijk overleden kunnen we wel zeggen.
Gilleke kwam direct na de Bevrijding onder de wielen van een Engels rupsvoertuig. Zijn oudere broer kon nog net op tijd wegspringen maar Gilleke was te laat.

Je zag dat vroeger wel meer,
ouders verloren een kind, en dat gebeurde heel wat vaker dan vandaag d'n dag, en ze noemden de eerstvolgend geborene dan hetzelfde als het betreurde verloren kind.
Waarmee de jongst geborene met die naam ook al een aardige bagage meekrijgt.

Het is niet gezegd dat Giel, die van ons, de jongste, hier zo'n last van heeft gehad.
Maar blijft dat ie vrijgezel bleef en toch wel erg veel, vaak en lang in 't café aan de toog zat.
Het hoogste woord had ie dan, de beste stucadoor van de wereld en omstreken.
En als er een gitaar in de buurt was, dat kwam toenterijd nog wel eens voor in een kroeg, dan gebeurde 't. 'Send me the pillow that you dream on'. Nooit wat anders gehoord van Giel dan dat liedje. Waarschijnlijk de versie van Lydia & her Melody Strings, dat was in Nederland een grote hit.

Giel was in navolging van z'n vader een sportman in hart en nieren.
Of ie nou voor PSV, Ajax of Feijenoord was kan Fabio zich niet herinneren, wél dat 't er fanatiek aan toe ging. Het voetballen gebeurde vooral in de competitie tussen de verschillende café's in het dorp.
Hieronder Giel zittend derde van rechts met 't elftal van de Jinja Bar. Gelegen nabij 't spoor maar dat zag U al.

Sprekend zijn vader zoals U ziet.
Giel kwam altijd met de fiets naar 't café, een sportfiets met 'n krom stuur meent Fabio zich te herinneren. Dat was maar goed ook. Die fiets, niet dat krom stuur. Of dat ie ooit een rijbewijs heeft gehad, geen idee, maar het was beter zo.
Oud is Giel niet geworden maar er wordt nog met enige regelmaat aan 'm gedacht.

De moraal van het verhaal?
Hou de pakkendrager licht behalve in 't geval d'r een dame op wil.



Driekske Althuizen: 27 juni 1891 - 4 februari 1966
Gilleke Althuizen: 10 oktober 1933 - 15 februari 1945
Giel Althuizen: ....

Met dank aan DeurneWiki.