Wielerdicht

Jeugdherinnering

na de wielerwedstrijd
op de mulle zandbaan
slenterde ik huiswaarts
door de zomervelden

de stank van massageolie
vermengd met stof en zweet
op de bodies van de renners
zat nog in mijn neus

vreemd: ik ontdekte
voor het eerst de spermageur
van haast gerijpte rogge
in de avondzon

thuis nam ik hanig
van trots mijn fiets
en sprintte uiterst soepel
het dorp door naar mijn lief


Frans Babylon
(uit: Een liefhebbend geheugen corrigeert)

Frans Babylon

Hoe schitterend kan toeval zijn?
Gisteren beschreef Fabio het boek Heldenlevens van Martin Ros in Uit Fabio's Billy.
Het eerste hoofdstuk 'Een rijke roomse jeugd als voorspel' begint met bovenstaand gedicht.
'Niets bijzonders' zult U als lezer denken.
Immers passend bij Martin Ros en de titel van deze blog. Fabio erkent: geheel terecht.
Echter gaat het een beetje verder.
Als de nieuwsgierige lezer op de link onder de foto drukt ondekt hij dat Frans Babylon van Deurne was.
Fabio's geliefde Deurne.
U denkt nu wellicht 'Leuk, inderdaad toevallig'.
Wat het voor Fabio schitterend maakt is de mulle zandbaan.
Fabio Farelli deelt de grond waarop hij leeft met Coppi en Bartali.
Een schitterend toeval.
Met dank aan Martin Ros.