Alweer zeventig jaar geleden dat gansch Nederland werd bevrijd van de bezetting door De Mof.
Zéventig jaar!
En dan te bedenken dat Fabiootje vroeger, toen ie nog klein en onwetend was,
vond dat dat gezeur over die oorlog maar eens afgelopen moest zijn,
dat was al zó lang geleeje.
Een jaar of twaalf zal ie toen zijn geweest, zo rond 1967.
Thuis kwam 't ook nogal eens ter sprake,
allebei z'n ouders hadden ook écht wel met het oorlogsgeweld te maken gehad.
Maar ja, je bent twaalf ...
Behalve van de verhalen van opa, oma en z'n ouders kende ie D'n Oorlog vooral van boeken.
En natuurlijk van Overloon.
De eerste keer dattie daar was geweest zal ie vijf zijn geweest.
In 't zitje voorop de fiets van Neerkant naar Overloon, het vakantie-uitje van z'n ouders dat jaar.
Er moeten nog fotookes zijn van een blonde kleine krullebol op 'n Sherman-tank,
maar waar?
En nadien met school- en misdienaarsreisjes.
Toen ie vijf was was D'n Oorlog nog maar vijftien jaar voorbij,
da's niks nu dattie bijna zestig is.
En d'r wás fors gevochten in De Peel, dat vergeet 'n mens niet als ie d'r bij was geweest.
Het oorlogsmuseum was en ís 'n plek wat die herinnering doet blijven beklijven.
Wat ook nodig is ook.
Altijd zijn er wel weer fanatieke mafkezen die niet te beroerd zijn om voor hun eigen idealen moord en doodslag goed te praten.
En nee, Fabio heeft 't nou niet alleen over Bin Laden en consorten.
Reden genoeg om zo rond deze dagen altijd efkes langs Overloon te fietsen.
En 't carbon 's naast stevig staal te zetten.
Toen Fabio zo puberaal tegen z'n pap en mam tekeer ging over diejen oorlog,
toen reej ene van Oploo zich in de kijker bij de profploegen.
Rappe sprint en klimmen kon ie ook.
 |
| foto: collectie gerard en mientje van dijk |
Met de Slag om Overloon was die 'n half jaar.
Zou dat verschil maken in de manier waarop dagge d'r tegenaan kijkt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten