Henk Smits z'n tas.

Vijfenzeventig jaar bevrijding,
terecht uitgebreid in de aandacht de afgelopen weken.
In de huidige tijden van Corona heeft Fabio alle drie de delen van Unsere Mütter, Unsere Väter gezien. Los van het verhaal van vriendschap in oorlogstijd ook heel duidelijk het verhaal van Hitler's mislukte verovering van Rusland.
En waar voor het grootste deel van West-Europa de vrede begon gold dat niet voor de landen die we later 'achter het IJzeren Gordijn' zouden noemen. Waarbij wij er van uitgaan dat leven onder een totalitair regime géén vrede betekent.

Typisch dat de Tour van achter het IJzeren Gordijn Vredeskoers heette.
Internationale Friedensfahrt, Course de la Paix, Peacerace, Wyscig Pokoju, Závod Miru.
Praag, Warschau en Oost-Berlijn, daar draaide 't omheen.
Een koers voor (staats)amateurs, althans haar langste tijd.
Met slechts één Nederlander en één Belg als winnaar ooit, Pietje Damen in 1958 en Marcel Maes in 1967.

En dan fiets je daar achter dat IJzeren Gordijn in die Vredeskoers, wordt 'n keer vierde, 'n keer zevende en eindigt als 41e in het eindklassement. Toch mooi de beste Nederlander van de zes gestarten. En los van de ervaring, in 1973 was het achter het IJzeren Gordijn nog écht buitenland, gaan je natte spullen mee terug in een echt skai-leren ta, liefdevol geschonken door de organisatie met een beetje hulp van een Tsjechische tubes-fabriek. Geen beroepsrenners met hun schandelijke reclame maar een beetje hulp, dat moet kunnen.

De Nederlandse ploeg voor de Vredeskoers in 1973 bestond uit Evert Diepeveen, Co Hoogedoorn, Piet Legierse, Jan Lenferik, Cor Boersma en de voormalige eigenaar van deze tas, Henk Smits.

archief: henk smits

Uit Baarlo, Baolder voor streekgenoten, een dorp met maar liefst vier kastelen.
Shinkichi Tajiri woonde er, Jeu Peeten verkocht er z'n fietsen, Theo Buiting wielerchroniqueur resideert er.
En deze tas van Henk Smits verbleef er dus.

Mét kasteel zoals U ziet.
Wel 't wapen van Praag. Zoals die zeemeermin met zwaard en schild dat van Warschau en de beer Berlijn symboliseert.
Kunstzinnig verwerkt in 'n soort van in elkaar grijpende wielen.

Henk was erbij en dat kunnen er niet veel zeggen, zeker niet in Baarlo.
Ogenschijnlijk is de wielercarrière van Henk niet zo van de grond gekomen.
Het waren ook niet de meest florissante jaren voor een modale Nederlandse wielrenner.
De Raleigh-jaren moesten nog komen, de eerder genoemde Co Hoogedoorn kon daar nog 'n jaartje terecht.
Een renner uit Baarlo of omstreken komt dan als snel bij de NWB terecht.
Zo ook Henk, hij heeft er nog jaren met veel plezier en succes gefietst.
Hieronder links voor de Vivo.

foto: archief wiel kuntzelaers

Henk Smits is vandaag 72 jaar geworden.

Met dank aan Theo Buiting en Hein van Bakel.
En Henk natuurlijk.