Paris 1920

Handel Daniel de Brouwerstraat

 

Boekel Kermis

 

Knap Krap

Fabio heeft z'n collectie Bianchi-truikes weer eens uitgebreid, 

't moet gezegd, 't was 'n tijdje geleden.

Het truike op zich mag eigenlijk geen naam hebben,

qua formaat dan.

Waar alle andere truikes in deze verzameling draagbaar zijn voor schrijver dezes gaat dat voor dit net-niet niemandalletje niet op.

Woutje Poels zal er met z'n 1.83 bij 65 kilo niet ingepast hebben, net zo min als Marco Marcato 9 cm kleiner en drie kilo zwaarder. 

Niet klein maar extra klein.

En Jan Ullrich past er ruim in.

Henk Lubberding

André Gevers, Henk Lubberding en Hans Koot op de motorkap van de ploegwagen in 1975.

De eerste zou eind augustus wereldkampioen bij de amateurs worden en verkassen naar de profs van Lejeune-BP.

Lubberding zou nog 'n jaartje bij Van Erp blijven en daarna zijn verdere, professionele, loopbaan voortzetten bij Peter Post. Zeven jaar TI Raleigh en acht jaar Panasonic, hoofd postbode zeg maar.

Hans Koot bleef bij de amateurs.

Hier zie je 't nog niet zo goed maar Henk mag toch wel de Koning van het Matje, the Mullet King, worden genoemd. Heden ten dage van voren en van boven wat dunner maar láng in de nek.

Wat dunner? Mag 't als je 69 wordt?

Ja, dat mag.

Eugène Beckers

28 juni 1940 - 29 juli 2022
 

OldVelos Cycling Festival

check hier voor meer info

 

Meer evenementen op de pagina Evenementen, rechts op de startpagina van de blog.

Visite Voorbereiding

Dat moet dan wel in stijl.

Jules Messelis

 

In deze tijden van plakbidons, stayerende ploegwagens en stilstaande koplopers een kleine anekdote uit vroegere tijden.

We nemen U terug naar de eerste Tour de France na WO I, die van 1919.

Zelfs naar de eerste etappe, 388 kilometers van Parijs naar Le Havre.

Ook door het gebied van de Somme, de weg geplaveid met meer dan 'n miljoen slachtoffers. 

foto: 1919-1920

Onderweg naar Amiens passeerden de renners onder andere het platgeschoten dorp Montdidier.

Tot verbazing van de renners kwamen er zelfs enkele toeschouwers achter het puin vandaan.

Het zal U duidelijk zijn dat de omstandigheden voor de renners uitermate slecht waren.

Fietsen op kapotgeschoten wegen, bijna geen voorzieningen om te eten en slapen, 

én Henri Desgrange! De renners waren er ten dienste van de Tour en absoluut niet andersom.

Voor alles onderweg moest worden betaald, een slokje water bij een boer betekende francs uittellen. 

Als dat niet hoefde van die boer was het verstandig om dit toch te doen. 

Forse tijdstraffen konden hun deel worden en bij herhaling zelfs diskwalificatie voor het jaar erop.

Vanuit de wereld van nu een anekdote uit die wereld van toen,

de eerste etappe van de Tour van 1919.

Begin anekdote:

Jules Messelis deed mee, zijn landgenoot Philippe Thys, de winnaar van de twee voorgaande edities, die van 1913 en 1914, ook. 

Jean Rossius, ook al Belgisch, won de etappe voor Henri Pelissier.

Wedstijdofficials hadden echter iemand, ze dachten Jules Messelis, een bidon zien doorgeven aan Philippe Thys. Officieel staond daar voor hem een tijdstraf van 'n uur op maar gezien de bijzonder beroerde omstandigheden maakte men er 30 minuten van. 

Thys kreeg voor het accepteren dezelfde straf. Maar die maakte het niks meer uit, hij was ziek en gaf diezelfde dag nog op.

En dan komt ie.

Jean Rossius, de leider in het klassement, nog niet in de gele trui want die werd een paar etappes later pas geïntroduceerd, kwam melden dat niet Messelis maar híj de bidon aan Thys had gegeven.

Resultaat 30 minuten aan zijn fietsbroek en de Fransman Pelissier aan de leiding. 

Einde anekdote.

Rossius gaf de derde etappe op, Messelis de negende.

Gelukkig won Firmin Lambot, ook 'n Belg, waarmee alles uiteindelijk nog goed kwam.

Nou ja.

Jules Messelis (ook wel Masselis):

19 november 1886 - 29 juli 1965

J.Rijwiel & Audi

1921

Zie ook Vreemd Fruit

m.diemel, 1922, uit: rijwiel.net/utrecht

Ook van Paul Jaray, de Joodse ontwerper uit Oostenrijk.

Ook van 1922.

Deze ook, een jaar later, voor Audi.

Het lijkt PON wel.

New-Beeston Rijwielen

Adolfo Grosso

Een wiel is 'n wiel nietwaar? Maar een bandje zat er blijkbaar niet aan bij Pirelli ...

Adolfo Grosso werd 1 oktober 1949 professional en won 6 november met Fiorenzo Magni de Trofeo Baracchi. Je kunt beroerder binnekomen in het profpeloton.

Was Magni zijn kruiwagen? Nee, Magni won een jaar later weer de Baracchi maar toen met (een van de) numero twee van 1949, Antonio Bevilacqua. 

Grosso zat niet stil, hij haalde zijn overwinningen echt wel binnen.

De Coppa Caivano in 1949, Milaan-Turijn in '50, de Giro del Veneto in '52 en '55, de Giro di Campania in '53 en etappes in de Volta a Catalunya, de Vuelta a la Argentina, de Tour de Romandie en niet de minste, de 18e etappe van de Giro d'Italia in 1955. 

Guido De Santi, het maatje van Bevilacqua in de Baracchi van '49, werd tweede. 

Na 1957 stopte Adolfo ermee, dat jaar werd ie dertig.

Drieëntwintig jaar later was 't helemaal over.

Adolfo Grosso:

17 december 1927 - 28 juli 1980

Brooks Swift Ti

Onder 't zadel in 't leer gestempeld, 0D4.

Dan zou 't van 2004 moeten zijn, 

En de D staat óf voor april óf voor october-december,

daar zijn we nog niet uit.

Er zit een klein scheurtje bij de neus-rivet aan de non-drive side ... (hoe selecteren we onze lezers), 

daar heeft iets teveel spanning op gezeten waarschijnlijk. Nu niet meer, is wat losser gedraaid. 

Het zadel moet het doen zonder bevestigingsoogjes voor 'n tasje en 't weegt net geen 400 gram.

Officieel moet 't 390 gram zijn maar stof en vet, zéker vet, hebben ook gewicht.

En zo'n scheurtje, laten we maar eens afwachten.

Voorlopig wordt het niet groter want het zadel gaat bij de voorraad. 

En scheurtjes worden overgewaardeerd, toch? Of is dat dan ondergewaardeerd?

Wat die voornaaf erbij doet?

Geen idee, kwam zomaar aanrollen.

Net als 't zadel.

Arty not farty

ode aan de fiets, frans kokshoorn, 1990, den haag

 

Renato Giusti

Renato Giusti won in de Giro van 1961, die gewonnen werd door de drie weken geleden overleden Arnaldo Pambianco, twee etappes. De laatste van die twee won hij met een kapot getrokken voorrem.

Een sprint in de regen, 'remmen zijn nutteloos om te winnen, vooral in de sprint'.

Niet dat ie verder niks meer gewonnen heeft maar dit waren zijn belangrijkse wapenfeiten.

Plus dan dat ie, samen met Miguel Poblet, achter Rik van Looy als tweede eindigde in het puntenklassement. 

En met Torpado als tweede in het ploegenklassement.

Twee jaar later stopt hij met fietsen omdat hij een riante baan in de textiel krijgt aangeboden.

Jaren later heeft hij een eigen bedrijf met zo'n tweehonderd personeelsleden.

In de textiel, ondergoed, daar zijn wielrenners blijkbaar goed in.

Liefhebbers van het 'oude wielrennen', dank Maarten Ducrot, kennen het wel.

En nog wat varianten met Jolly erop, Peter Pieters reed er bijvoorbeeld nog voor.

De volledige naam is Maglificio marca Antonella-Club 88.

En daar is, natuurlijk, ook 'n truike van.

Vandaag is Renato Giusti 84 jaar geworden,

tanti auguri!

Bulky aluminum lugs

tour dupont 1992

Bianchi Carbon Pro, ontwikkeld in samenwerking met Alan, 

heeft ook een zadelpendiameter van 25 mm,

't is maar dat U 't weet.
 

IJsco Time

Merselo Haag/Schaapskuil

 

VAR 973

Badge

foto: sterba bikes

Tour de Jumbo Visma

Alan Flyers, Catalogs and Tests

Al jaren is bij deze blog een pagina te vinden met foldermateriaal over Alan. In de loop van de tijd is dit steeds verder uitgebreid. Meer folders, reclame-foto's uit bladen en andere relevante informatie als testen uit fietsbladen. Ook van fietsmerken die hun sticker op 'n fiets uit Saccolongo plakten, verder afmonteerden en in hun catalogus zetten. Of niet. 

De afgelopen dagen is er weer vanalles aan de pagina toegevoegd.

Om Google een handje te helpen is de naam ook veranderd,

check Alan Flyers, Catalogs and Tests (incl. Colnago Dual/Carbitubo)