Barry Davies

Driemaal winnaar van de Three Peaks Cyclo Cross.
Drie jaar op 'n rij, 1973, 1974 en 1975.
Barry won nog wel meer,
volgens eigen zeggen startte hij ongeveer 500 keer in een cross en won er bijna 150.
Wel vrijwel alles in het Verenigd Koninkrijk, maar toch ...

En Three Peaks zegt hier op 't Europese vasteland misschien niet zoveel maar dáár ben je iemand als je die wint.

Een rit in lijn met drie bulten die je over moet. Yorkshire. In de jaren zeventig 40 km lang, inmiddels 61. Davies deed zo'n 2 uur en vijftig minuten over.
Kijk efkes mee, wel aanzienlijk recenter.



Davies was in die dagen een opvallende verschijning, lang haar, baardje.
Zag je niet zo vaak, vergelijkingen met George Best werden gemaakt.

Andere innovaties waren hem ook niet vreemd.
Zo was hij de eerste renner in de cross met een lycra tijdritpak, december 1979.

Had ie afgekeken van het Raleigh-team in een tijdrit in de Tour.
En bedacht dat je de fiets wel lichter kon blijven maken maar dat in de cross de 'gebreide' kleding alleen maar in gewicht toenam.
Een jaar later had ie weer wat nieuws, een rode broek als onderdeel van zijn pak.
Een conflict met de bestuurders was geboren.
Een broek moest zwart zijn.
Zo is het nadien ook nog een hele tijd gebleven.

Wel handig misschien ...
En Barry Davies wordt vandaag 72 jaar.


De foto's met Barry zijn eigendom van Barry.

Deurne Helmondseweg

Jesús op z'n Razesa

Bertus op z'n Norton, 

Tinus op de BSA ....

koerstruien.nl

En de fiets?
Razesa.

Een plaatje van 'n Helios-Razesa is blijkbaar moeilijk maar klik hier voor meer informatie over het merk. Met de zegen van de Paus zat het in ieder geval wel goed.

Hee, daar hebben we d'r nog eentje ....

Jesús Marcial fietste één jaartje, in 1989, bij de profs en is vandaag 52 jaar geworden.

Thierry Casas

Niks MBK, crossen deed je op 'n Alan in 1988.
In 1992 ook, alleen staat Thierry niet op de prent.

Hier wel ...

Thierry wint hier voor BIC-CSM-Persan de Prix de la Boucherie, begin april 1983, op 'n Lejeune.
De eerste drie in hetzelfde truike!
Voor de liefhebbers, zijn truike is te koop.

meer info

Vandaag 57 geworden, de goede man.

Niks veranderd.

Te laat ..., verkocht.

en voor hoeveel dan?

Zwabberaar

Lokatie: Griendtsveen, aan de Helenavaart, voor Herberg de Morgenstond.
Tijdstip: Rond het middaguur, 11 november 2018.
Situatie: De elfde van de elfde, Sint Maarten, de start van het carnavalsseizoen en vooral ook de stopplek, de ravitaillering van de 6e Stalen Ros Retro Turf Toertocht.

Wij verplaatsen ons in de gedachtewereld van bovenstaande sportman met stok. Sportman, immers voorzien van gymschoenen, trainingsbroek, roze T-shirt en petje.
Het zou 'n Helliemonder kunnen wezen. Alleen komen die niet te voet naar Griendtsveen.
Laten we het daarom maar houden op 'n autochtone Griendtsvener.
Wat het verplaatsen in z'n gedachtewereld ook 'n heel stuk makkelijker maakt.

'Wanne hoop fietse. Allemoal 'n krom stuur, ook geen spatborden, dè zijn racefietsen. Wel knap aauw, dè ziede zo. Normaal 's zondags zien die d'r hier heel anders uit. Dikkere stangen in ieder geval. Deez lijken trouwens wel allemoal op mekaar. D'r stoat zo te zien ook bijna overal hetzelfde plekplatje op.
Alan ...., geen idee, nooit van geheurd gehad. Zal nie veul soeps zijn. Mèr ja, ze stoan nog wel hier overeind. Die mafkezen hierachter op 't terras fietse d'r blijkbaar nog op. Op en neer van Deurze af natuurlijk, meer kan 'k me nie veurstelle bij die gasten. Mî diejen auwe rommel an, 't lijkt wel Carnaval.'

Op het biljart zetten Harrie Couvert & de Korte Letten 'Zonne goeie hebbe wij nog nooit gehad' in.

Hè, hè, gazellig.



Foto's: PJ Lammertsma (Alan) en Erik Boelen (Gazelle).

Retro Fietsbeurs Dessel

L'Blaireau

6e Stalen Ros Turf Toertocht, the movie

Aldo Zuliani, van A tot Z

Van Aldo naar Zuliani, als je naam Aldo Zuliani is dan moet je wel rap zijn.
Hieronder Aldo in 1951 na winst in de Coppa città di Vicenza.
De man met de wijkende haargrens is zijn mechanieker, Marcello Faggin.

Faggin?
Juist ja, díe.
Aldo was de eerste racer die het merk aantrok om het merk Faggin te promoten.
Dat jaar wordt hij geselecteerd voor de Olympische Spelen maar breekt zijn sleutelbeen waardoor dit niet doorgaat.

Een jaartje later verruilt Aldo als onafhankelijke als snel z'n witte truike voor eentje van Bottechia.

Of dat ie toen ook op 'n Bottechia koerste of dat de Faggin overgespoten werd heeft Fabio niet gevonden in de geschiedenisboeken.
Zuliani wint in '52 de Giro del Piave en de Giro delle Due Province Marciane.
Het jaar erop komt hij in vast dienstverband bij Bottechia.

Aldo wint de 1e etappe van de Ronde van Sicilië en rijdt drie dagen in de leiderstrui, zie hierboven.
Verder ontwikkelt hij zich als een goede gregario, helper in de Giro d'Italia.
In de 2e etappe naar Rimini verdient hij goud-geld voor de ploeg met een solovlucht van 200 kilometers. Zijn kopman, Pasquale Fornara, wint de etappe voor Koblet en Coppi.

In de Giro di Romagna arriveert Zuliani als eerste op de top van de Trebbio en eindigt als vierde.

Het jaar 1954 brengt een overgang voor drie jaar naar Torpado.

In 1955 wint Aldo samen met Nino Defilippis en Remo Fornasiero de zesde etappe van de Giro, een ploegentijdrit in Genua en hij wordt 10e in de 21e etappe.

In de Giro van 1956 heeft hij twee top-tien plaatsen binnen als hij de één na laatste etappe op de Monte Bondone moet opgeven. Aldo dacht dat z'n voorvork gebroken was maar het kwam doordat hij zo rilde van de kou. Maar liefst 35 van de 86 renners die 's ochtends gestart waren gaven die dag op. Het was een helse dag. Virtueel leider Defillipis gaf op, Charly Gaul won de Giro.
Kijk en huiver.



In 1957 rijdt Aldo nog 'n jaartje voor Peugeot en begint daarna een fietsenwinkel, zoals het hoort.
Met z'n 80e reed hij nog 10.000 kilometer per jaar.

En vandaag wordt Aldo Zuliani 89 jaar.

Philips in de Tour

Stan Lee

28 december 1922 - 12 november 2018

Alans in de 6e Stalen Ros Turf Toertocht

Rossin

Mario Rossin

1941 - 2018

Meijel Eerenbeemd

Ook d'n elfde van d'n elfde

carlo oriani

lucien petit-breton

octave lapize

francois faber

Vier Tourwinnaars,

'n Italiaan, twee Fransen en 'n Luxemburger.

Allemaal overleden in de kracht van hun leven.

frans geens

In die tijd overkwam dat er wel meer, niet alleen Tourwinnaars maar ook Olympische kampioenen, wereld- en landskampioenen, baan- en wegrenners, Belgen, Zwitsers, Russen, Yanks, Engelsen, Aussies, Kiwi's, zelfs niet-wielrenners.

La Grande Guerre, De Grote Oorlog, Wereldoorlog I kostte alleen al aan militairen vele, vele miljoenen slachtoffers!

ludwig opel

Oók Duitse, de jongste (van de vijf) Opel-telg doet ons dat niet vergeten.
Nou wil het geval dat Fabio 'n Duits soldatenkerkhof in de buurt heeft.
Behalve het grootste Nederlandse soldatenkerkhof ook het enige voor Duitsers in Nederland, 31.598 doden liggen er begraven. Met een aparte sectie voor de gevallen Duitse sodaten van WO I.
Hieronder, de cirkel.

Op de achtergrond de gevallenen van WO II.
Vooral jongens van rond de twintig.
Vaak nog zonder naam.

Wat 't dan weer een beetje eng maakt is dat vlaggetje hieronder links van het midden.

Een Duits vlaggetje voor de goede orde, maar dat spreekt, is logisch.
De meeste soldaten vechten voor God en Vaderland.
De meeste soldaten vallen voor God en Vaderland.
Van alle kanten.
'Voor God en Vaderland' heeft zelden iets goeds gebracht, hoe mooi het ook klinkt.
Iedereen heeft zo zijn eigen God en Vaderland, nietwaar?
Maar misschien staat het vlaggetje er met de beste bedoelingen,
hoffen wir das.

Op 11 november 1918, honderd jaar geleden, kwam er een einde aan de Eerste Wereldoorlog.
Amper twintig jaar later was 't wéér raak.



Weinig Carnaval.

Voor dit stukske is gebruik gemaakt van de website Renners in de grote oorlog waarin weer verwezen wordt naar onderstaand boek.

meer info

En voor de lezers onder U ... , over een Belg in de loopgraven.