Stalen Ros Gent

Arty not farty

st. germain de près, charles eyck, foto: de wieger deurne

De Gems van Abruzzo

Vito Taccone, de Gems van Abruzzo.
Klimmer uit de tijd dat die nog vlees op de botten hadden.
Dat moest ook wel met de fietsen en de wegen van toen.
Vito was 'n goeie.

In z'n debuutjaar bij de profs, 1961, won hij 'n etappe in de Giro, de bergtrui en de Ronde van Lombardije. Het jaar erop won hij in Piemonte en werd vierde in de Giro.
De Giro van 1963 was wel heel bijzonder, Vito won vijf etappes waarvan vier achter elkaar. Ook won hij weer het bergklassement.
Voor Salvarani werden een etappe in Romandië en de Tour gewonnen. Het was overigens de eerste en enige Tour voor Vito. Hij werd beschuldigd van gevaarlijk sprinten en dat leidde tot een handgemeen met Fernando Manzaneque.

Vito liet de Tour hierna voortaan links liggen.
In 1965 wint hij Milaan-Turijn en moet het bergklassement van de Giro aan Franco Bitossi laten.

Het is nog niet voorbij hoewel het gaandeweg toch wat minder wordt.
In '66 wint Taccone nog 'n rit in de Giro en in de Ronde van Zwitserland, tweede in de Tirreno.
Het jaar 1967 brengt een derde plek in de Tirreno.
In 1970 hangt hij, dertig inmiddels, z'n fiets aan de wilgen en gaat in zaken.

Likeuren bijvoorbeeld als deze Amaro Taccone.
En in kleding, sportkleding ook.
Hieronder zien we beide handel verenigd op 'n wielertruike.

In juni 2007 wordt hij, tezamen met elf anderen, gearresteerd door de Guardia di Finanza.
Taccone wordt beschuldigd van heling en merkendiefstal.
Hij ontkent stellig, ketent zich zelfs vast aan het gerechtshof.
De uiteindelijke uitspraak maakt Vito niet meer mee.
Zijn zoon vindt hem dood in bed,
een hartaanval deed 'm de das om.

De gemeenschap van Avezzano eerde zijn beroemde burger in 2012 postuum met een bronzen beeld op de Monte Salviano.

Twee jaar later werd het vernield door onverlaten, het corpus werd meegenomen, de fiets liet men liggen.

Enkele dagen later werd het corpus teruggevonden.
Restauratie heeft nog steeds niet plaatsgevonden.

Vito Taccone:
8 mei 1940 - 15 oktober 2007

Meijel Molenstraat/Dorpsstraat

Fartelli Speaks

Wie muist daar door de gevallen bladeren?

Koninklijke Lombardia Mollema.

The Ballad of Willy Oppers

vlissingen 1962, foto: beeldbank zeeland

Morgen wordt de Ronde van Midden Zeeland weer verreden.
De Tacx Pro Classic heet die nu, eerder ook nog Delta Tour Zeeland.
Sinds 1959 op de kalender en sinds 1974 voor de profs.
Morgen voor menigeen het einde van het wielerseizoen.

cees snepvangers bereikt als eerste de finish, 1962, foto: beeldbank zeeland

Voor velen is het een druk seizoen geweest, voor sommigen een heel mooi, voor iedereen anders.
Volgend jaar weer een nieuw seizoen, of misschien als snel weer, in het veld.
En voor enkelen houdt het op, dit jaar lijkt het wel wat meer dan anders.

foto: piet gijsbers, wielerspiegel

Op bovenstaande foto kijkt Willy Oppers op rechts wat donker naar de fotograaf.
Voor de start van de Ronde van Midden Zeeland, 1960.
Een en twintig zal ie daar zijn.

foto: piet gijsbers, wielerspiegel

Een bevlogen wielrenner, gedurende vrijwel zijn gehele leven.
Over 'n jaar op negen gaat ie trouwen met z'n meiske, dan 18 jaar.
D'r is wat over te doen!

Samen hebben ze in Eindhoven op Strijp een dierenspeciaalzaak.
Krijgen kinderen, adopteren kinderen en vangen jarenlang pleegkinderen op.
Een kleine vijftig in totaal!
Ook is Willy betrokken bij de Noord-Amerikaanse indianen,
jarenlang lid van NANAÏ, opgericht na de bezetting van Wounded Knee in 1973.

'We were all, wounded ... '
Hij gaat er op meermaals bezoek en houdt een expositie van zijn schilderijen om geld in te zamelen.
En blijft fietsen.

Tot blijkt dat er zich bij hem dementie aan het ontwikkelen is.
Mogelijk mede door hersenletsel ten gevolge van valpartijen.
Door zijn euthanasieverklaring en de gevolgen daarvan haalt hij de regionale en later ook de landelijke pers. Zijn echtgenote schuift zelfs bij Jinek aan.
En nu is de koers gereden, Willy zijn seizoen zit er definitief op.
Er is gelegenheid tot afscheid nemen bij Wielercafé Cyklist/voorheen De Velosoof.

bij de velosoof, foto: meulenhof

Willy Oppers:
22 april 1939 - 8 oktober 2019

Omer Taverne

Omer.
Taverne.

Té voor de hand liggend, mogelijk veroorzaakt door 'n prachtige dorst.
Daar kunnen we wat aan doen maar nu nog niet.
Eerst Omer Taverne in het voetlicht.

Omer is geboren in Waudrez, Henegouwen. Zijn ouders waren Frans en in 1923 neemt hij de Belgische nationaliteit. Na z'n militaire dienst in 1924 gaat hij zich serieus inzetten op de wielrennerij.
Hij heeft dan, in 1922, Binche-Tournai-Binche, de huidige Memorial Frank Vandenbroucke, al op z'n naam gezet.

Dat jaar wint hij Luik-Malmédy-Luik, wordt tweede in Brussel-Luik en derde in Brussel-Parijs.
In 1925 eindigt hij als 10e in Luik-Bastenaken-Luik, Georges Ronsse wint.
Zijn thuiskoers, Binche-Tournai-Binche wint Omer in '26 voor de tweede keer en in L-B-L wordt hij ditmaal 15e. Ook wordt hij derde in het Belgisch Kampioenschap voor onafhankelijken.
Het jaar erop, 1927, wordt hij in Parijs-Tours 45e.

Het begint af te lopen denkt U?
Het begint net ...
In 1929 doet Omer als onafhankelijke mee met de Tour de France en wint in een eindsprint tegen gerenommeerde renners als Charles Pelissier, André Leducq en Paul Le Drogo.

Een jaar later doet hij het nog eens over, nu in de nationale ploeg. De vierde etappe.
Pelissier wordt weer tweede, voor Piemontese, Binda en Leducq.
Hiermee is Omer de eerste Belg die een Touretappe wint als vertegenwoordiger van z'n land.
Dat jaar 1930 wint hij ook het Kampioenschap van Zürich. Tot 1964 zal hij de enige Belgische winnaar zijn, Guido Reybrouck is uiteindelijk zijn opvolger.
Ook wordt hij nog 10e in de Ronde van Vlaanderen.

In 1935 wordt Omer nog 7e in Parijs-Roubaix, Gaston Rebry wint dat jaar.
Na 1936 stopt Taverne en begint in Parijs een ...
fietsenzaak.
En in 1950 wordt hij weer Fransman.

Omer Taverne:
27 juli 1904 - 10 oktober 1988/29 mei 1981 (het is ook altijd wat ...) In Dax, Les Landes, da's zeker.

Badge

aandewiel

di-bi Fortlan Isolanti

di-bi Fortlan Isolanti,

een trui waarover Fabio tot op heden niets wist.
Spoorzoeken hielp hem niet verder.

Het truike is gemaakt door Creazioni Ivan Sport uit Montecchio Emilia, Emilia Romagna.
De sponsor Fortlan Dibi is gevestigd in Bibbiano, een naastgelegen gemeente, vijf kilometer verderop.
Pogingen tot contact leverden jammer genoeg niks op.
Zo ook met Alan in Padua,

d'n H. Antonius bleek vooralsnog niet zo'n beste vrind.

Verder onderzoek op het internet leverde een wielerclub op die tegenwoordig Fortlan Dibi als sponsor heeft. Helaas leverde het verzoek aan de Ciclistica Sampolese om eens navraag te doen bij hun senioren net zo min iets op.

Met dank aan Sigmund Freud kwam Fabio verder met de vrije associatie.

Een foto van het truike in ontvouwde, opgehangen staat hielp daarbij.
Zo ook de vier grootste letters, weliswaar in onderkast, bovenaan in het oog springend, di-bi.

Bi-Fi is in 1972 op de markt gekomen.
Laat Alan nu ook in 1972 begonnen te zijn!
En Bi-Fi is een smal lang rood worstje.
Dit truike  is hierboven niet voor niets 'trui' genoemd, het is bovenmatig lang.
Wat nog wordt versterkt door de vlakverdeling en de belijning.

'What the hack? Is esthetica verboden als we het over wielerkleding hebben? Ga weg kritikraker!'

Kijkt U zelf maar en oordeel dan.
Enige gelijkenis met het worstje valt toch niet te ontkennen.

hi hi

Milano-Torino 1913