In Italie barst 't van de fietskes met Bottecchia d'rop. Op de schuine buis wel te verstaan. Niet dat die ooit gebouwd zijn door Ottavio zelf. Dat niet. Een ouwe fietsmaat werd framebouwer en de fiets Bottecchia was geboren. En nou barst het ervan.
Ottavio was vooral goed in de Tour de France. In 1923 werd hij tweede en hij won in 1924 en 1925.
In 1924 droeg hij de gele trui van begin tot eind. Ondanks een zware val in de dertiende (!) etappe. Overstekende hond ... waar hebben we dat eerder gehoord?
In 1927 werd hij zwaar gewond gevonden. Een paar dagen later was hij dood.
Schedelbasisfractuur, gebroken sleutelbeen en ribben. Tijdens een trainingsrit.
Het gekke was dat z'n fiets netjes tegen een boom stond. Of een muur, dat is niet helemaal duidelijk.
Later bekende een boer dat hij Ottavio met een steen had gegooid omdat die aan zijn druiven zat. Alleen waren rond die tijd de druiven nog zuur.
Nog later bekende op z'n sterfbed in New York iemand dat hij Ottavio had gedood in opdracht van de maffa. En op zijn eigen sterfbed vertelde de priester die weer aan het sterfbed van Ottavio was geweest dat deze hem stervende had toevertrouwd dat het de fascisten van Mussolini waren geweest. Bottecchia was destijds duidelijk over zijn linkse sympathieën.
Helemaal vreemd was dat op precies dezelfde plek twee jaar eerder zijn broer dood was gevonden.
Raadselachtig allemaal.
Een gedicht van Jace van de Ven uit: de Helden van de Tour
Prachtig verhaal. Was Ottavio ook al eens tegengekomen in de geschiedenis van de Col da la Faucille in de Jura. Intrigerend. Ik ben overigens na twee dagen fietsen in de Chianti nog geen Bottecchia tegengekomen. Zal iets goed rondkijken
BeantwoordenVerwijderen