Di Blasi

De Bromptons vlogen Fabio de afgelopen weken om de oren.
Nou ja, een tikkeltje overdreven, maar het lijkt wel, hoe groter de camper of de caravan,
hoe compacter de fiets.
Of hoe zwaarder, maar dan gaat het over de elektronieke exemplaren en daar gaan we het níet over hebben.

Het Volkswagenbusje is gezegend met een fietsendrager waar momenteel wel drie fietsen op passen.
Net genoeg voor een fietsend reiziger, dat mag duidelijk zijn.

Toch staat er al járen een vouwfietske in de schuur, een plooifiets bij onze zuiderburen .
Op te knappen, voor later als Fabio iets om handen moet hebben.
Zoals er wel meer in dat schuurtje staat te wachten op dat moment.

Wat jaartjes terug leek dat moment net zo dichtbij als dat het nu is.
Zo gaat dat in een veranderende samenleving.
Werkzame levens worden uitgevouwd,
het doet wat denken aan 'n Koga tandem.

Niet klagen maar dragen,
wel lastig als je, zoals Fabio, meestal 'n Alan op en van je fietsendrager tilt.

Thuisgekomen van vakantie,
want daar ontvouwden de plooifietsen zich in die grote getale,
wachtte hem een verrassing.

Zoonlief was aan het demonteren, poetsen, invetten en monteren geslagen.
De dagen van ledigheid en duivelse oorkussen waren wat dichterbij gebracht.
Midden in de hut stond ie te blinken,
de Di Blasi.

Flitsend zoals U ziet.
Daarom naar buiten met dat ding, daar hoort een fiets.

Of 't nou 'n r4 of 'n r6 is, dat is Fabio niet duidelijk.
Begin, midden jaren 90, zoiets moet 't zijn.
Hij kon maar één plaatje vinden van hetzelfde model, let op de bagagedrager.

foto: salsa biker

Alle andere modellen staan in opgevouwen staat op de achterrand van de bagagedrager.
Zoals hieronder.

Die van Fabio niet, die heeft 'n steuntje nodig.

Mooi spul dat ouwe spul, maar loeizwaar.
Fabio moet er niet aan denken dattie achter op de fietsendrager moet worden getild.
Maar wacht,
dat hoeft helemaal niet,

het is 'n vouwfiets.
Volgende keer vier fietskes mee ...
Mrs: 'Oh néé!'