Eeuwig ruisen de suikerrietvelden,
maar Sergio 'Pipian' Martinez had het er wel mee gehad.
Door armoede gedreven werkte Sergio vanaf z'n elfde op de suikerrietplantages.
Werken, slapen, werken, slapen, werken,
een troosteloos bestaan maar het bracht brood op de plank.
Er veranderde wat toen een fiets in Sergio's leven kwam.
Een ouwe fiets, door spaarzaamheid mogelijk gemaakt.
De fiets maakte een andere, betere baan mogelijk,
in de suikermolen, twintig kilometers verderop.
Sergio was inmiddels 18 jaar,
de Cubaanse revolutie,
dictator Batista was afgezet door Fidel Castro en compaenen.
Ai, kompanen natuurlijk.
Niet dat het leven daar nou meteen zoveel beter van werd,
misschien wat meer perspectief, en daar was niks mis mee.
Sergio bleek hard te kunnen trappen en schreef zich in voor een wielerwedstrijd.
Hij won en kwam daardoor in beeld voor de Centraal-Amerikaanse en Caraïbische Spelen van 1962 in Jamaica. Het resultaat is mooi voor een zo jonge debutant, vierde met de 4000 meter ploegenachtervolging. Meer zit er ook niet in met maximaal tweemaal daags 20 km voorbereiding.
Twee jaar later wordt de eerste Vuelta a Cuba georganiseerd en Sergio schrijft zich in.
Hij wint maar liefst zes van de twaalf etappes in een rennersveld met de beste Cubaanse coureurs van dat moment.
Datzelfde jaar wordt hij afgevaardigd naar de Vredeskoers en zal deze uitrijden op een 61e plek.
Beste Cubaan, dat dan weer wel.
In totaal zal hij viermaal de Ronde van Cuba winnen en 27x een etappe.
Dit maakt zijn naam, Pipian, wat overigens de naam van zijn geboorteplaats is, het overige, voornaam, achternaam, is voortaan overbodig.
In 1966 wordt hij derde in de ploegachtervolging met de Centraal/Amerikaanse en Caraìbische Spelen en vier jaar later tweede. Op de individuele achtervolging wordt Pipian dan derde wat hij weer vier jaar later prolongeert.
Er wordt nog driemaal meegedaan met de Vredeskoers maar hier worden geen potten gebroken, Pipian komt niet meer voor in de einduitslag.
Met de Olympische zomerspelen van 1968 strandt Pipian met de ploegenachtervolging op een 18e stek. Individueel geeft hij op.
Tijdens de Ronde van Cuba in 1971 valt hij doordat een vrachtwagen hem van de weg rijdt. Zijn blessure is dermate ernstig dat hij niet kan deelnemen aan de Olympische Spelen van München. Uiteindelijk komt hij de blessure niet te boven en stopt voortijdig zijn wielerloopbaan.
In 1979 komt hij met z'n motor ten val en overlijdt 27 dagen later 35 jaar oud.
Zijn perspectief bleek mooi maar kort.
Sergio 'Pipian' Ramirez:
8 september 1943 - 2 oktober 1979
Geen opmerkingen:
Een reactie posten