Fietsen, dat wordt de komende maanden op zaterdag en zondag. En een te verwaarlozen keertje door de week. Als d'r ene heilige wordt gevierd. Maar dat valt nogal tegen met die donkere dagen.
Er is dan een moment dat Fabio eraan moet geloven.
Het is tijd voor D'n Tacx.
Zo enen Tacx staat nog in Farelli's schuur. Zonder de aandrijfriem. Die heeft het begeven. Ook zonder standaard. Een standaard was voor mietjes. Fabio reed los op de bank. Dat was goed voor de ontwikkeling van zijn stuurvaardigheid. En zijn ego.
Dat kon ook fout gaan. Bijvoorbeeld Peter Winnen. Die zag de voorbereiding van zijn seizoen in duigen vallen. Schoot onder het TV-kijken van z'n Tacx en scheurde zijn kringspier. En dat zit beroerd, ook op een Selle Royal of een Rolls.
Fabio gaat met d'n tijd mee. Sinds een paar jaar is hij de bezitter van een Flow. Nog steeds D'n Tacx, maar dan met regelbare weerstand, cadans en allerlei andere tellerkes. Niet dat dit veel verschil maakt. Het blijft behelpen met D'n Tacx.
Eigenlijk is het alleen vol te houden met een goei muziekske. En dat komt goed uit. Fabio houdt ook van muziekskes. Goei muziekskes dan. Niet van dien flauwen bras. Dat niet.
Dit muziekske doet het al jaren op D'n Tacx. Eerst als LP op de rollenbank. Later als CD op de Flow.
Blijft keigoed.
Hier een liveversie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten