Intussen heeft ie in de gaten dat de kwaliteit van de weg,
of meer juist het gebrek daaraan,
van belang is.
En efkes pauze nemen.
Dat kan gewoon door ergens een kop koffie te drinken of wat rond te kijken.
En als die verrekte rechterarm,
hier wordt overigens de krachtterm bedoeld,
dan nog last geeft,
d'r wat losjes hangend mee zwaaien.
Zondag, gisteren dus, zat 't wegdek mee.
Op de Americaanseweg was 't wat minder maar te doen.
En koffie en kleinkinderen gaf d'n arm rust.
En dan moet toch nog efkes geprobeerd worden wat het kan 'lèije',
wat 't kan hebben.
In America voor de kerk door en langs Boëms Jeu naar De Put.
Want daar houdt de harde weg op.
Nou ja, er zijn restanten van een harde weg maar 't doet uiteindelijk toch vooral aan L'Eroica denken.
En niet te lang, vrij kort zelfs,
ge zit snel al weer op de Middenpeelweg.
Het moet gezegd,
't viel Fabio niet tegen dat stukske.
D'n arm gaf geen last.
Het is lente.
Paalse Plas, here we come!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten