Zo rij je 1300 kilometers enkele reis naar L'Eroica,
zo komen ze vrijwel naar je toe.
Van de Toscaanse strade bianche naar de Limburgse holle weggetjes,
waarom niet?
Van ribollita naar zoervleisj.
Alleen .....
'Heej apelul, goa de nou zitte zeure? Komme ze noa oew toe, is 't wèr nie goe!'
Eh, U heeft een punt beste Stuurman aan wal,
Limburg is echter 'n tikkie drukker bevolkt, bemenst, bewandeld, befietst, bereeje dan Toscane.
Waar eens de boterbloempjes bloeiden ... ojee, nou is Fabio d'r helemaal vanaf, opnieuw.
Waar Fabio in Toscane misschien eenmaal carbon ontwaarde in de gezamenlijk gecreëerde illusie, want dat is 't natuurlijk,
daar wordt 't in Limburg lastig om die illusie vast te houden.
Motoren, strakgesneden wielrenners op carbon, nee, Fabio weet 't, daar is op zich niks mis mee, maar ze helpen wel de illusie om zeep.
Om nog maar niet te spreken van alle auto's.
En niet alleen maar oldtimers zoals in 'n groot deel van de Toscaanse rit.
Nee, ook sjoemel-Volkswagens, grijze Skoda's en elektrieke Tesla's.
Daarom,
Beste aandeelhouders van de BV Eroica,
beste Leo,
beste Bennie,
bent U niet op z'n minst een beetje bang dat U een mooi idee verandert in een zeepbel?
Wellicht bent U ook bekend met de levensduur van de gemiddelde zeepbel?
En verder,
had dat nou niet 'n paar weken later gekund?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten