foto: collectie theo buiting |
Hieronder op de hoek van de Laurier- en de Edelweisstraat.
Die recht achter 't kleine manneke, dat moet Rien wezen.
Die twee d'r neffe zouden broers van Rien moeten zijn.
Dit was in 1949, Rien was toen nog geen onafhankelijke.
Als onafhankelijke kon je wedstrijden bij de amateurs en de beroeps rijden.
Meestal voor 'n broek en 'n trui.
En Rien kreeg die van Eroba.
Behalve toen ie de Ronde van Nederland reed, toen was de trui van Maggi.
Rien deed drie keer mee met de Fleche du Sud.
In 1953 won hij 'n etappe.
In 1954 werd hij driemaal 2e.
En in 1956, als onafhankelijke won ie 'm.
Nadat ie 'n achtervolging van jewelste had gedaan, voor z'n neus waren de spoorbomen omlaag gegaan terwijl d'r een ontsnapping was.
Het is niet bekend waarom hij er niet ondeerdoor kroop.
Misschien dat dit te gevaarlijk was.
Of misschien zat Rien zo niet in mekaar.
Hij is gestopt met koersen nadat ie er in de Dauphiné Libéré achterkwam dat er zoiets bestond als een gouden bidonneke. Op die manier wou hij niet winnen.
En hij werd boekhandelaar.
In de zaak van z'n ouders.
Hierboven om de hoek in de Laurierstraat.
En vandaag wordt ie 85 jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten