Won in z'n debuutjaar bij de profs, 1981, tweemaal in de Giro.
De eerste overwinning was de ploegentijdrit, leuk, kicken.
De tweede was er een om over naar huis te schrijven,
hij won de 17e etappe met een lange solorit.
Patellaro gaat op kilometer 30 in de aanval en bereikt al spoedig de ontsnapte Mario Noris.
Daar is het beste vanaf en Patellaro laat hem achter.
Na 180 kilometer alleen op kop bereikt hij in Borno, boven het Meer van Iseo, als eerste de meet.
Het zal bijna 3 minuten duren voordat nummer twee, Faustino Rupérez, Vuelta-winnaar van 1980, over de streep gaat. En nog twee minuten later druppelt de rest binnen.
Kortom, een indrukwekkende overwinning.
De kwaliteit van de beelden is minder indrukwekkend doch als U het beschouwd als een lichtshow tijdens een LSD-trip valt het weer reuze mee.
Patellaro reed nog een jaar bij Hoonved, en daarna steeds een jaartje bij achtereenvolgens Bianchi, Murella, Mobili Maggi-Fanini en Santini.
Na z'n afscheid ging Patellaro bij de politie en werd commandant in de buurt van Como. Een paar jaar geleden zette hij 'n stapje terug. Hij verhuisde naar zijn geboortestreek op Sicilië en werd daar plaatsvervangend commandant.
Fietsen doet ie nog steeds, kijk maar.
En vorig jaar, in de aanloop naar de Giro, was ie nog eens in Borno.
Met, juist ja ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten