Homo Habilis Haha

Fabio is gezegend met linkerhanden.
Geen twee maar minstens drie.
Niet dat het hem volledig aan technisch inzicht ontbeert.
Nee, soms ziet hij hoe iets kan.
In de logischerwijs daarop volgende uitvoering van dit inzicht blijkt daarvan dan weer niets.

Zijn broertjes hebben gewone handen,
er wordt gefluisterd dat er zelfs eentje bij is met twee réchterhanden.
Daar wil Fabio het zeker niet over hebben.
Bij Zoon is de mix der genen gelukkig gevallen.
Niet op de grond, nee,
Zoon ziet technische zaken en krijgt z'n handen zover dat ze daar dan ook wat mee kunnen.
De Bofkont.

Zoals dat wel vaker voorkomt, althans dat denkt Fabio, hoopt ie,
wordt dit technisch vernuft genvriendelijk ingezet.
Krek, Zoon doet klusjes voor vader die hijzelf als technisch onbenul niet ziet.

Nou wil Fabio niet verder door het leven als alleen een Lefty.
Vroeger, toen Joe Cocker en Udo Jürgens nog geen duo waren,
toen haalde ie de Champion Mondial toch ook uit mekaar om 'm te poetsen.
En de ketting werd gekookt dus eraf gehaald.
Uw oren spitsen zich volledig terecht,
er moet een spoortje praktische technische intelligentie aanwezig zijn geweest bij schrijver dezes.

En zoals heden ten dage misschien wel teveel wordt gedaan in het leven,
we slaan aan het rekenen.
Misschien kunnen Zoon en Fabio wat voor mekaar betekenen.

De Alan Flanders is een maatje of wat te groot voor Fabio maar past Zoon prima.

En dit mooie Guerciotti-frame zou 'm zomaar kunnen passen.
Hierboven zojuist bekomen van D'n Jos.
Om niet, vanwege een vastzittende zadelpen.
Misschien dat Fabio 'm loskrijgt, of anders, dan past ie misschien wel.

De pen gaat er niet uit.
Een nazaat van Atilla de Hun heeft er een met 'n te grote diameter ingeslagen.
Iedereen die aan een Alan werkt hoort te weten dat de zitbuisdiameter 25mm is.
En zeg niet dat dit nergens staat.
Híer staat 't toch?

Meten is weten, ook voor de gezegenden met minstens twee linkerhanden.
Gezien de lengte van het uitstekend deel van de pen,
ja, uitstekend pennetje,
mijn dank is groot Jos,
zou, wil Fabio d'rop kunnen fietsen, een heel plat zadel noodzakelijk zijn.
Bij voorkeur in een Guerciotti-vriendelijk kleurtje.
Een gele San Marco Flite voldeed aan deze voorwaarden.
En Fabio slaagde er, zoals hij wel enigzins had verwacht, in om deze op de pen te plaatsen.

Een ware kers op de taart.
Maar daarna gebeurt er een hele tijd niks.
Nou niks, iedereen, in het bijzonder Zoon en Fabio werken zich te pletter.
Maar de Guerciotti verzamelt slechts stof op zolder.

De Turftocht wordt door Fabio op D'n Empella en door Zoon op de Flanders Alan volbracht.
Waarna die rekensom die U misschien alweer vergeten was, van net boven de eerste foto,
zijn uitvoering kan gaan krijgen.
De Flanders ontkleden en de Guerciotti hiermee weer aankleden.
Rekenen kan best spannend zijn.

U begrijpt het reeds,
Zoon aan het werk en Fabio met een geïnteresseerde blik iets vasthouden, poetsen of invetten.
Wonderbaarlijk hoe gereedschap middels een slijpmachine passend wordt gemaakt.
Hoe er meerdere oplossingen mogelijk blijken voor een probleem.
Hoeveel er uit de kast wordt gehaald en wat er dan nog inligt.
Trots vervult Fabio, 'dit is mijn bloed ...'.
'Ja ja, ge bent nie in de kerk gij!'

U ziet het, de Guerciotti werd weer een fiets.
Fabio kwam thuis met vuile handen.
Mrs Farelli wist niet wat ze zag, was een dag van slag.
Nou nog een kek stuurlintje.
Hoewel zwart met geel ...

Veul geleerd.