Sgon Sgoen

En inenen zag Fabio 't wit voor de ogen.
Terwijl ie nog maar amper wakker was.
De gewoontegetrouwe snelle blik tussen de gordijnen door,
wow, winter!

Tijd voor de recent aangeschafte winterschoenen.
Met een beetje bof gaat 't nog wat vriezen.
Passen doen ze, ook op de fiets.
Op Eerste Kerstdag hadden ze hun maidentrip, of hoe noemt men de eerste beurt van schoenen?
Maar toen was het nog niet winter genoeg,
de schoenplaatjes moesten gesteld.
Zeg maar voorbereiding op winterpret.
Net zoiets als de schaatsen uit het vet halen,
maar dan anders.

Maar heeft U dat ook?
Dat U het idee heeft steeds kouwelijker te worden?
Vroeger toen alles beter was, om maar eens een gevleugelde uitdrukking te gebruiken,
toen waren in ieder geval de voeten van Fabio veul minder vlug koud.
En hij denkt dan dat dat wel niet alleen bij hem zo zal zijn.

Overschoentjes waren de hele winter afdoende.
En écht niet van de kwaliteit waar Fabio het tot heden mee deed in de winter.
Laat staan die van vroeger,
toen de voeten beter waren dan de overschoentjes.

Fabio had blauwe, van Frans Linssen.
In Oploo, krek!
Geen foto van die schoentjes,
wel van de nering van Frans.
En Toos dacht Fabio zich te herinneren, die liep wat moeilijk, met een prothese.



Links de werkplaats, rechts de winkel.
Later, toen deze foto nog gemaakt moest worden, kwam d'r achter nog een toonzaaltje bij.
Louter racefietsen.
Het schijnt dat er een afvoerputje was gemaakt recht voor de etalageruit.
Ge snapt 't, 'n kwijlriool.

Maar we dwalen af, het ging over schoenen, overschoenen.
In diejen tijd van die blauwe overschoenen van Fabio,
vroeger toen alles beter was,
toen had JJ, de trouwe lezer kent 'm inmiddels wel, rode overschoenen.
Van Bianchi.
G. Bianchi.
Da's niet celeste, da's ook wit.
Als sneeuw.


Wordt vervolgd.