D'r zijn wat variaties op.
Feitelijk heet diejen indianentrommel hierboven blijkbaar een tomtom ..., nooit geweten.
En een tamtam is eigenlijk meer zo'n Tibetaanse klankschaal.
Nou, asge d'n tamtam niet kent, dan hedde d'r ongetwijfeld ooit van geheurd.
Waarbij we bij de essentie zijn van zo'n ding.
Informatieoverdracht over afstand.
Vaak via een ander of anderen.
Het peloton kent de tamtam ook.
Jan Janssen verloor d'r ooit de Tour mee aan Lucien Aimar!
'Hè ..., mèr da war toch nèt omdattie nie meegekrigge haj dè die vooruit war?'
Krek, de tamtam kent ruis.
Of kan zelfs bewust gemanipuleerd worden, denk maar aan Jan en Aimar.
Een tamtam is redelijk onbetrouwbaar.
Bitter as niks, mar ge kunt d'r nie op bouwe.
Zit U wellicht een keer met de handen in het haar?
Wat te doen met de jaarvergadering van de wielerclub vóórdat het bier ter tafel komt?
Maak een cirkel en fluister uw directe buurman rechts wat in.
De bedoeling is dat die dat weer bij zijn rechterbuurman doet en zo verder.
Uiteindelijk bent U de rechterbuurman van uw linkerbuurman.
En krijgt U te horen wat er van uw mededeling is geworden.
Lachen man!
Hoe komen de verhalen de wereld in?
Belangrijker, hoe krijg je ze d'ruit?
Door te zeggen dat 't niet klopt als 't niet klopt.
Zo reageerde Alie Zijlmans op dit berichtje in uw vertrouwd Geiteblaadje.
En als U daar eventjes doorklinkt op de link ziet u weer dit berichtje.
Door Alie's reactie zijn we 't uit goan vogele.
En ja hoor, de tamtam.
Hoe van 'Van de Genachte' een 'Martien van Geneugden' werd gemaakt.
En de moraal van het verhaal:
Indianenverhalen zijn vaak rookgordijnen.
 |
| foto: spaarnestad |
Met dank aan Alie Zijlmans, Piet Kessels en Theo Buiting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten