Op zunne fiets.
Of 'n ander pareltje natuurlijk.
maandag 31 maart 2014
We hebben je gezien
Vroeger kreeg je slaag in het naburige dorp.
Tenminste, als je een kerel, een mannetje was.
Meiden niet, die werden bij voorkeur versierd.
Alle begrip hiervoor maar de tijden veranderen.
En zo kan het gebeuren dat Fabio's favoriete LBS in Liessel staat.
LBS?
Local Bike Shop in slecht Nederlands.
In Liessel? Is dat local?
Ja en nee.
Het is in Liessel, ja dus en of dat 't dan local is ... eigenlijk niet.
Zeven kilometers fietsen, 't volgende dorp dus.
Niet dat 'r hier geen fietsenmakers zijn, nee, meer dan één zelfs.
Maar Stefan en Margit bevallen gewoon goed.
Altijd wel een tas koffie,
enen buurt,
en als d'r wat gemaakt moet worden gewoon goei werk.
Voor een redelijke prijs.
En tegenover de kerk, ook 'n pluspunt voor 'n goeie katholiek.
Nou hebben ze 'n tijdje op 'n ander plekske gezeten.
Hun winkel, het hele pand eigenlijk, werd afgebroken en er kwam nieuwbouw.
Tussentijds werd verkocht en gerepareerd vanuit 'n andere lokatie.
Dat was behelpen maar had wel historie.
Fietshistorie om precies te zijn.
Maar eindelijk was 't zover,
ze konden in de nieuwe winkel en afgelopen zondag, gisteren, werd ie geopend.
Liessel stond zowaar op z'n kop, wonne.
De feestvarkens hadden 't goed naar de zin.
D'r was nogal wat jeugd,
ze investeren daar flink in de toekomst,
zoals ge ziet.
Het moet gezegd, 't was druk en 't was 'r gezellig.
Maar wat wil je ook?
De molen van Liessel heet de Volksvriend
en 't café, vruuger voor 't afgebrand was, de Sportvriend.
Hieronder schuin tegenover die fietsenzaak waar Stefan en Margit 't afgelopen anderhalf jaar zaten.
In 1964, vijftig jaar geleden alweer.
Toen Fabio d'r nog slaag kreeg.
Bloemen op de rug
En vandaag omdat ze vijftig is geworden.
Sarah dus.
Net of die niet altijd heeft geweten waar Abraham de mosterd haalde.
Jef Coone
31 maart 1934 - 3 mei 2002
Van Eindhoven.
Vader van Patrick.
7 januari 1967 - 18 januari 1992
Pfff.
Van Eindhoven.
Vader van Patrick.
7 januari 1967 - 18 januari 1992
Pfff.
zondag 30 maart 2014
De voorkant van de Rolling Stone
Even Appeldorn bellen
Waaraan denkt 'n mens bij Apeldoorn?
Krek,
misschien aan Pieter en Margriet maar meer kans dattie denkt
'Even Apeldoorn bellen ...'
Reclame dus. Voor verzekeringen.
Hoewel ooit bleek dat 't betere reclame was voor Apeldoorn dan voor de verzekeringsmaatschappij in kwestie.
Mooie reclames.
Leuk. Je onthoud ze hoewel je vaak na 'n tijdje niet meer weet waar ze reclame voor maakten.
Was 't Liga bij die wielrenner die rechtdoor ging in de afdaling?
Hoe zat 't ook alweer met die auto achteruit in de afdaling?
Geen idee op dit moment.
Een bekende bierbrouwer uit het Zuiden des Lands
(Fabio moet op goan letten geleuft ie)
maakt met regelmaat opvallende reclame.
Nou ook weer.
En druk dat d'n Amerikaan zich d'r over maakt.
Een blad als Rolling Stone, ooit toch progressief,
maakt zich er flink druk over.
Of ze daar niet iets anders hebben om zich 'dikke zûk' over te maken.
Die van Lieshout (....), ze doen 't erom.
Als d'r geen reactie kwam, dán moesten ze Apeldoorn even bellen.
Maar genoeg geouwehoerd,
Apeldoorn.
Het zou op zich misschien nog mooi zijn om iets te doen met Pieter die in de garage piano speelt.
Voor Centraal Beheer dan, want die waren 't.
De verzekeringsmaatschappij, bedoelt Fabio.
'Apeldoorn Fabio!'
Oh ja,
Een onzer trouwe lezers maakte zo'n ritje wat we allemaal wel eens maken.
Of willen maken.
Van dromen zo ge wilt.
In dit geval Apeldoorn-Appeldorn-Apeldoorn.
Toch gauw een goei 150 kilometers schat Fabio zo.
En hij gedroeg zich zoals een wielrenner, eigenlijk iedereen, betaamt.
Na een geslaagde heenreis,
alvorens de terugtocht aan te gaan,
legde hij efkes contact met de oudste verzekeringsmaatschappij die we kennen.
Zeker niks minder betrouwbaar dan die van vandaag d'n dag.
Amen.
Krek,
misschien aan Pieter en Margriet maar meer kans dattie denkt
'Even Apeldoorn bellen ...'
Reclame dus. Voor verzekeringen.
Hoewel ooit bleek dat 't betere reclame was voor Apeldoorn dan voor de verzekeringsmaatschappij in kwestie.
Mooie reclames.
Leuk. Je onthoud ze hoewel je vaak na 'n tijdje niet meer weet waar ze reclame voor maakten.
Was 't Liga bij die wielrenner die rechtdoor ging in de afdaling?
Hoe zat 't ook alweer met die auto achteruit in de afdaling?
Geen idee op dit moment.
Een bekende bierbrouwer uit het Zuiden des Lands
(Fabio moet op goan letten geleuft ie)
maakt met regelmaat opvallende reclame.
Nou ook weer.
En druk dat d'n Amerikaan zich d'r over maakt.
Een blad als Rolling Stone, ooit toch progressief,
maakt zich er flink druk over.
Of ze daar niet iets anders hebben om zich 'dikke zûk' over te maken.
Die van Lieshout (....), ze doen 't erom.
Als d'r geen reactie kwam, dán moesten ze Apeldoorn even bellen.
Apeldoorn.
Het zou op zich misschien nog mooi zijn om iets te doen met Pieter die in de garage piano speelt.
Voor Centraal Beheer dan, want die waren 't.
De verzekeringsmaatschappij, bedoelt Fabio.
'Apeldoorn Fabio!'
Oh ja,
Een onzer trouwe lezers maakte zo'n ritje wat we allemaal wel eens maken.
Of willen maken.
Van dromen zo ge wilt.
In dit geval Apeldoorn-Appeldorn-Apeldoorn.
Toch gauw een goei 150 kilometers schat Fabio zo.
En hij gedroeg zich zoals een wielrenner, eigenlijk iedereen, betaamt.
Na een geslaagde heenreis,
alvorens de terugtocht aan te gaan,
legde hij efkes contact met de oudste verzekeringsmaatschappij die we kennen.
Zeker niks minder betrouwbaar dan die van vandaag d'n dag.
Amen.
Wilfried Van den Broeck
3 juli 1957 - 30 maart 1982
Het is mooi weer.
Het wielerseizoen is echt weer begonnen.
En daarmee bedoelt Fabio hierzo, niet China of Australie, maar West-Europa.
De eerste melkflessen zijn buiten gezet.
Er worden alweer korte broeken gesignaleerd dus.
Tijd voor een stichtelijk onderonsje.
Heeft U uw helm dan steeds wel op?
Een ongeluk zit in een klein hoekje.
Wilfried hierboven,
die kan er over meepraten.
Of eigenlijk niet, vergeef Fabio asteblief zijn lompigheid.
Wilfried viel in de lente van 1982 tijdens een koers in Willebroek.
Met zijn hoofd tegen de stoeprand.
Fabio weet niet of dattie toen diejen helm van hierboven op had.
Of een andere.
Maar wel dat ie 'n schedelfractuur had. En dat er daardoor meer kapot ging.
En zo werd ie maar 24 jaar.
Daarom,
denkt U ook aan uw helm als U op de racefiets stapt?
Het is mooi weer.
Het wielerseizoen is echt weer begonnen.
En daarmee bedoelt Fabio hierzo, niet China of Australie, maar West-Europa.
De eerste melkflessen zijn buiten gezet.
Er worden alweer korte broeken gesignaleerd dus.
Tijd voor een stichtelijk onderonsje.
Heeft U uw helm dan steeds wel op?
Een ongeluk zit in een klein hoekje.
Wilfried hierboven,
die kan er over meepraten.
Of eigenlijk niet, vergeef Fabio asteblief zijn lompigheid.
Wilfried viel in de lente van 1982 tijdens een koers in Willebroek.
Met zijn hoofd tegen de stoeprand.
Fabio weet niet of dattie toen diejen helm van hierboven op had.
Of een andere.
Maar wel dat ie 'n schedelfractuur had. En dat er daardoor meer kapot ging.
En zo werd ie maar 24 jaar.
Daarom,
denkt U ook aan uw helm als U op de racefiets stapt?
zaterdag 29 maart 2014
vrijdag 28 maart 2014
Feestje
Het moet 'r toch ooit eens van komen.
Niet geprobeerd is altijd misgeschoten.
Het weer is fantastisch.
Ge kunt altijd al voor het einde van de straat al omdraaien.
Wat kan mij die fysiotherapeute verrekken.
'Ho Fabio, allemaal waar maar dat laatste is niet de goeie mentaliteit, watch your attitude!'
Ja Lieve Heer, ge hèt gelijk. Fabio zal oppassen.
De paden op, de lanen in.
Zeg nou eerlijk,
ze smeken om een racefietske.
Echt een wereld van verschil.
In 't begin stuurt 't natuurlijk allemaal nogal direkt.
En rechts doet die schouder, diejen arm eigenlijk nog vrijwel niks,
zeg maar gerust gewoon helemaal niks.
Goed opletten is 't parool en vooral achteraf fietsen.
En Fabio, ge kent 'm, schuwt het experiment niet.
Een fotooke maken voor dit periodiek hoort er natuurlijk bij.
Maar doe ge dat met links dan moete ge met rechts sturen.
Dat werkt met het maanlandingsvoertuigmaar niet op d'n Alan.
Op d'n Alan moete ge met links een foto maken.
Wat een gecompliceerde handeling is.
Met de hand vasthouden in een bepaalde positie en dan met d'n duim drukken.
Lastig voor de gehandicapte revalidant.
Maar beter dat dan 't bord voor de kop van de zakenman want daar wordt ie alleen maar slechter van.
Och God, komt er opeens een volkomen verkeerde associatie door.
Correctie, beter dat dan op 'w snuffert vallen.
En 'w schouder écht naar de mallemoer.
Dat willen we niet.
Maar wel een fotooke of wat.
En wat schaduw erbij van de zwoegende (....) fietser, doet 't altijd goed.
En hoppa, vanuit n'n anderen hoek, anders wordt het zo saai.
Houd de lezer geboeid Fabio!
Maar eerlijk, dit is een truukske,
de foto is thuis, op d'n laptop, gedraaid.
Niet echt zo gebeurd maar 't staat er zo wel op.
Fabio's arm had dit nooit gekund.
Maar om een lang verhaal kort te maken,
na acht hele kilometers dacht hij weer aan z'n belofte aan Onze Lieve Heer.
Naar huis, Mrs Farelli is bezorgd.
En dan iets wat d'n dag helemaal áf maakte,
Fabio fietste nog efkes langs n'n auwe wielrenner.
Niet dattie nou zó oud is maar 't was vruuger n'n wielrenner.
N'n goeie.
En hij wou die al langer 's sprèken,
had d'r al wat keren aan de deur gestoan,
maar niks nie noppes, tot nou toe nooit raak.
Vandaag wél!
Hij stond buiten, dacht dat 'r iemand van Buitenlust voorbij kwam
(Fabio had elegante rode beenstukken bij z'n 7up-truike)
en ging maar eens om de hoek kijken wie dat dè dan wel was.
Kortom, bleek diejen voortreffelijke mens jarig vandaag.
En Fabio was van harte welkom om een stukske, wat zeg ik,
een goei stuk kwarktaart van luxe kwaliteit soldaat te maken.
Met een paar tassen koffie, dat mag duidelijk zijn.
Als dezen dag geen feestje was dan weet Fabio 't niet meer.
Niet geprobeerd is altijd misgeschoten.
Het weer is fantastisch.
Ge kunt altijd al voor het einde van de straat al omdraaien.
Wat kan mij die fysiotherapeute verrekken.
'Ho Fabio, allemaal waar maar dat laatste is niet de goeie mentaliteit, watch your attitude!'
Ja Lieve Heer, ge hèt gelijk. Fabio zal oppassen.
De paden op, de lanen in.
Zeg nou eerlijk,
ze smeken om een racefietske.
Echt een wereld van verschil.
In 't begin stuurt 't natuurlijk allemaal nogal direkt.
En rechts doet die schouder, diejen arm eigenlijk nog vrijwel niks,
zeg maar gerust gewoon helemaal niks.
Goed opletten is 't parool en vooral achteraf fietsen.
En Fabio, ge kent 'm, schuwt het experiment niet.
Een fotooke maken voor dit periodiek hoort er natuurlijk bij.
Maar doe ge dat met links dan moete ge met rechts sturen.
Dat werkt met het maanlandingsvoertuigmaar niet op d'n Alan.
Op d'n Alan moete ge met links een foto maken.
Wat een gecompliceerde handeling is.
Met de hand vasthouden in een bepaalde positie en dan met d'n duim drukken.
Lastig voor de gehandicapte revalidant.
Maar beter dat dan 't bord voor de kop van de zakenman want daar wordt ie alleen maar slechter van.
Och God, komt er opeens een volkomen verkeerde associatie door.
Correctie, beter dat dan op 'w snuffert vallen.
En 'w schouder écht naar de mallemoer.
Dat willen we niet.
Maar wel een fotooke of wat.
En wat schaduw erbij van de zwoegende (....) fietser, doet 't altijd goed.
En hoppa, vanuit n'n anderen hoek, anders wordt het zo saai.
Houd de lezer geboeid Fabio!
Maar eerlijk, dit is een truukske,
de foto is thuis, op d'n laptop, gedraaid.
Niet echt zo gebeurd maar 't staat er zo wel op.
Fabio's arm had dit nooit gekund.
Maar om een lang verhaal kort te maken,
na acht hele kilometers dacht hij weer aan z'n belofte aan Onze Lieve Heer.
Naar huis, Mrs Farelli is bezorgd.
En dan iets wat d'n dag helemaal áf maakte,
Fabio fietste nog efkes langs n'n auwe wielrenner.
Niet dattie nou zó oud is maar 't was vruuger n'n wielrenner.
N'n goeie.
En hij wou die al langer 's sprèken,
had d'r al wat keren aan de deur gestoan,
maar niks nie noppes, tot nou toe nooit raak.
Vandaag wél!
Hij stond buiten, dacht dat 'r iemand van Buitenlust voorbij kwam
(Fabio had elegante rode beenstukken bij z'n 7up-truike)
en ging maar eens om de hoek kijken wie dat dè dan wel was.
Kortom, bleek diejen voortreffelijke mens jarig vandaag.
En Fabio was van harte welkom om een stukske, wat zeg ik,
een goei stuk kwarktaart van luxe kwaliteit soldaat te maken.
Met een paar tassen koffie, dat mag duidelijk zijn.
Als dezen dag geen feestje was dan weet Fabio 't niet meer.
Roman Polansky
Vandaag 41 jr.
Een bijzondere naam.
Zijn ouders moeten toch geweten hebben van Roman Polanski.
Maar destijds, in 1973, kleefde er nog wat minder aan die naam dan vandaag den dag.
En dat konden papa Marian Polansky en z'n vrouw natuurlijk nog niet weten.
Een bijzondere naam.
Zijn ouders moeten toch geweten hebben van Roman Polanski.
 |
| charles manson |
Maar destijds, in 1973, kleefde er nog wat minder aan die naam dan vandaag den dag.
 |
| roman polanski |
donderdag 27 maart 2014
sssst ... Corneille
'Zin in koffie Fabio?'
Altijd. Of eigenlijk vrijwel altijd.
Een lekker bierke is ook goed, soms dan.
Maar niet om wakker mee te worden.
Of te blijven.
'Maar wat moet dè nou met dè kûmke?'
Dat zal ik uitleggen.
Waarschijnlijk is dit 't meest bekende kunstwerk van Corneille.
En nou zijn d'r drie logische reacties mogelijk.
De eerste:
'Is dit kunst?'
De tweede:
'Kunst van Corneille hangt aan een muur'.
De derde:
'Ik wist niet dat Kees Smits neffe fietsen ook nog servies maakte'.
Het zal U, ongetwijfeld in het bezit van een exquise smaak, duidelijk zijn dat de laatste reactie de onderscheidende is.
Niet dat Corneille de schilder geen mooi werk maakt,
Mrs Farelli en de schrijver dezes houden er wel van.
En Fabio drinkt 's morgens z'n koffie vaak uit exact hetzelfde kûmke als hierboven.
'Man, hedde oew pillen weer nie gehad, zeg nou 's waor 't um gî ...'
Gullie hèt gelijk.
Zo'n kleine twee weken geleden liet Fabio hier 'n Cycles ST Corneille zien.
Een wat toegetakeld exemplaar en dan enigszins gefatsoeneerd.
Zoals U kunt zien reageerde Bartolo,
Bartolo van www.piedrobartolo.com voor insiders, U dus,
dattie op het Stalen Ros wel een echte mee zou brengen.
Nou, hier istie dan.
En mooi istie.
Van Tilburg.
Klopt, die foto's dat is niet alles.
Maar ge ziet toch wel dat dit heel wat meer fiets is dan diejen Engelse.
Woar of nie?
woensdag 26 maart 2014
Gatenkaas
Nee, Fabio gaat 't niet hebben over het Belgisch macadam.
Kaas dan?
Emmentaler? Leerdammer?
Kaas met gaten, inderdaad.
Maar een zadel met gaten?
Nee, niet zo'n geval om de druk op je gevalletje te verlichten.
Nee, óveral gaatjes.
Zoals op deze Gazelle dus.
Arius. Uit Spanje.
Je zag ze veel. Wel op crossfietsen, cyclocrossers. Zoals hier.
Of van Assos. Wat duurder. Fabio zou bijna opschrijven 'natuurlijk wat duurder'.
En Milremo.
Zoals je ziet, d'r waren d'r wel wat.
Vandaag den dag?
Ho maar, noppes, niks.
Terwijl 't je retro-crosser natuurlijk helemaal 'af' maakt.
En dat is wat we willen nietwaar?
Nou is d'r onderstaand zadel op de markt.
Het idee komt in de buurt, gaat zelfs nog wat verder.
Meer gat, en toch niet minder zadel.
Maar om dit nou op je Guerciotti, Alan, Trim Trophy, Superia of Empella te zetten ...
Kijk hier eens wat Hennie Stamsnijder over die gatenkaas-zadeltjes te zeggen heeft.
Kaas dan?
Emmentaler? Leerdammer?
Kaas met gaten, inderdaad.
Maar een zadel met gaten?
Nee, niet zo'n geval om de druk op je gevalletje te verlichten.
Nee, óveral gaatjes.
Zoals op deze Gazelle dus.
Arius. Uit Spanje.
Je zag ze veel. Wel op crossfietsen, cyclocrossers. Zoals hier.
Of van Assos. Wat duurder. Fabio zou bijna opschrijven 'natuurlijk wat duurder'.
En Milremo.
Zoals je ziet, d'r waren d'r wel wat.
Vandaag den dag?
Ho maar, noppes, niks.
Terwijl 't je retro-crosser natuurlijk helemaal 'af' maakt.
En dat is wat we willen nietwaar?
Nou is d'r onderstaand zadel op de markt.
Het idee komt in de buurt, gaat zelfs nog wat verder.
Meer gat, en toch niet minder zadel.
Maar om dit nou op je Guerciotti, Alan, Trim Trophy, Superia of Empella te zetten ...
Kijk hier eens wat Hennie Stamsnijder over die gatenkaas-zadeltjes te zeggen heeft.
 |
| foto: wim amels |
Abonneren op:
Posts (Atom)