Vervolg op
Landen in Les Landes.
Na wat gerij, gezoek, gedraai en gekeer blijkt het richtingbord naar de Notre Dame vóór een weggetje naar rechts geplaatst.
Dit diende echter voorbij gereden te worden. Ná dat weggetje moest er pas afgeslagen.
De wegen naar de Heer, en Ons Lieve Vrouwke, kunnen soms moeizaam wezen.
De beloning is echter groot.
Nog slechts één weggetje dient afgelegd naar de Notre Dame des Cyclistes.
En inderdaad, het is bovenstaand weggetje, niet lang, geen haarspeldbochten, netjes geplaveid.
Op het einde wordt U mét al uw goede voornemens ontvangen door Maria.
Meneer Pastoor is efkes elders,
die kan toch niet de hele dag op wielertoeristen staan wachten,
Père heeft wel wat anders te doen.
Fabio en de Mrs snellen naar binnen,
de één sneller dan de ander.
De wijwater-check valt in het water,
het mademoiselleke van dienst hoeft geen entreegeld, verwijst naar 'n offerblok.
Contribution volontaire, merci Maria.
Het maken van foto's is echter 'interdit',
mademoiselleke is razendsnel en onverbiddelijk.
Foto's zijn te koop bij haar of te downloaden op de
website.
Waar normaal gesproken een kruisweg op de wanden van het schip is te vinden,
daar hangt het nu vol met wielertruikes.
Voller dan op bovenstaand van internet geleend kiekje is te zien.
Al lopend richting altaar valt vooraan links,
op de onderste rij, dichter bij het altaar komen de truikes niet,
Fabio een kleurig truike op.
Wilhelmina Eindhoven,
een schenking van Hanske 'Pantani' Verheyen volgens het mapje wat erbij hangt.
Het springt eruit maar een gehoorzame katholiek maakt daar dan geen foto van.
Laat Hanske nog een foto hebben van een zelfde truike.
Behalve dan dat die in La Bastide d'Armagnac géén kampioenstrui is.
Deze dus.
En mocht U Maria aldaar met een bezoek vereren,
dan zult U zien dat Fabio niet jokt.
Er is een boel te zien in de Notre Dame des Cyclistes,
vooral truikes en ook niet de minste,
maar in een vergelijk met het behang van Santuario della Madonna del Ghisallo redt ze het niet.
Het
schabbelierke daarentegen,
dat mag er zijn.
