Niet over alcoholmisbruik en ook niet over sportdrankjes.
Fabio heeft hier wel 's z'n eerste jaren op de racefiets ten berde gebracht.
Niet die jaren dattie zo 's 'n keertje op 'n fiets van Pé van de Witte of van ene van Jo van Frens zat.
Nee, járen later, nog wat jaren nadat ie Armand wel 's tegenkwam.
Gezin, opleiding, duur wonen, geen cent te makken,
Na veul wikken en wegen met veul pijn fl. 399,00 besteed.
Die witte, die was 't geworden.
Vijftien kilo schoon aan de haak.
En blij dat Fabio d'r mee was.
Hij fietste zich gans ongans.
Veul plezier van gehad.
Maar 't gekwijl aan de etalages ging d'r niet van over.
Als d'r al Glassex was geweest dan had Fabio 'n aanzienlijke bijdrage aan de omzet bijgedragen.
In ieder geval in Zuid-Oost Brabant en Noord-Limburg.
Zeg maar van Chris Jeucken tot Jeu Peeten en aan d'n andere kant van 't prikkeldroad Gerritje Vossen en Frans Linssen.
Bij diejen laatste werd uiteindelijk 'n droom vervuld.
Drie jaar oud en 'n rib uit z'n toen nog tengere lijfke.
Een echte Gazelle Champion Mondial AA, Shimano Dura-Ace afgemonteerd.
Vrijwel volledig.
Apart waren de Ofmega Sintesi plateau-pedalen, die zag je niet elke dag.
Grûts dattie was.
Aangezien dattie nie koerste en zekers omdat ie nooit won zijn er weinig foto's bewaard gebleven.
Vooralsnog is 't bij onderstaand kiekje gebleven.
Alweer enkele jaren later en de schuur een Berkerske rijker.
De Nijmeegse dreven werden ermee verkend, het Zuid-Limburgse land werd er een stuk onveiliger mee gemaakt.
Weer wat jaartjes verder werden er ook vakantietochten mee gemaakt in de Cevennes, Provence en Ardèche. Met volle bepakking omhoog en omlaag, lichtgewicht was nog betrekkelijk.
Toen er 'n andere Champion Mondial, modern afgemonteerd, prettig overgenomen kon worden van JJ, wie kent 'm niet, verdween AA achterin de schuur.
Om er weer uit te komen voor 'n kortstondige logeerpartij bij Zoon, zadel 'n stukske omhoog.
Daarna mocht ie uit logeren bij Dochter, zadel 'n stukske omlaag.
Daar hield AA 't langer vol maar uiteindelijk kwam ie toch weer terug op 't ouwe nest.
En daar staat ie nou al jaren te staan.
Geen pedalen,
U als oplettende lezer had dit natuurlijk onmiddelijk gespot.
Correct, de originele Ofmega Sintesi hebben reeds lang hopelijk een plek in de kringloop gevonden.
De metalen toeclips zeker, die waren daar al heel actief in toen ze nog gemonteerd waren.
Roestgevoelig ja.
En nou ligt d'r wat te wachten, ergens in 'n hoekje.
Iets wat uit dat hoekje wil, iets met ambitie.
Moeten maar eens beginnen met de goeie toeclips.
Zonder roest.
