Zwaluwen met Schuiten

Eén zwaluw maakt nog geen zomer,
laat staan vier.
Ter gelegenheid van de laatste dag van de metereologische winter dit plaatje uit 1968.

Herman Brinkhof, Roy Schuiten, Tonny Kelderman en Gerard Dijker werden op het Nederlands Club Kampioenschap dat jaar 2e bij de nieuwelingen.
Feestje dus, huldiging in 's-Heerenberg.

Fabio zou denken Doetinchem,
niet dus.
De beschutting van een kerk lijkt gezocht,
misschien een klooster,
dat kon in 's-Heerenberg.
Mits je uit de handen van de paters of broeders bleef,
dat is jammer genoeg ook weer zo.

Een zwaluw heb je ook nog niet zo gauw in de hand.
Beter 'n zwaluw aan de wand dan tien in de lucht.

Ook 'n zwaluw aan de wand maakt nog geen zomer.
Maar haalt de lente wel dichterbij.

Er gekleurd op staan

Acht van Chaam 1974

Het regent nogal die dag.
Piet van Katwijk wint de sprint van ploeggenoot Albert Hulzebosch.
Jos Schipper wordt derde.

Nogmaals, het was nat.

En Piet is vandaag 67 jr geworden.



Foto's van Rob Mieremet, Anefo.
De winnaar van de Zilveren Camera het jaar ervoor.

Affiche

Cor Wals

26 februari 1911 - 5 april 1994

collectie: erik wiersma

Vlierden Vlierdenseweg

André de Korver

20 juni 1915 - 25 februari 1990

Reed zijn eerste Tour de France in 1939 en dat met een joekel van een steenpuist op z'n achterwerk.

Toch haalde hij Parijs, hij werd de derde Nederlander op een 28e plek met elfmaal een top tien-klassering.
Niet slecht met een kapotte kont.

De Nederlandse Tourploeg van 1939.
Vanaf links, Huub Sijen, André de Korver, Jan Gommers, Jef Dominicus, Jan Lambrichs, Antoon en Albert van Schendel.

In 1947 en 1949 reed hij ook de Tour maar moest opgeven.
Won in 1948 de Acht van Chaam en 'n etappe in de Ronde van Nederland.

Oppy en Juul, gejaagd door de wind

'Been drivin' all night, hands wet on the wheel ...'
De Australische minister van Arbeid en Immigratie, Hubert Opperman, in gesprek met koningin Juliana (links) over zijn winst in Parijs-Brest-Parijs van 1931.

foto: eric koch, anefo

De koningin betoonde zich zéér geinteresseerd,
met name in de wijze waarop Oppy destijds 56 kilometers voor het eind demarreerde.
Uw verslaggever heeft beslag weten te leggen op fotomateriaal waaruit de koningin blijk geeft zich de woorden van Oppy goed ingeprent te hebben.

De 1162 kilometer heen en terug van Parijs naar Brest waren in 1931 bijzonder zwaar.
Het weer was vreselijk,
hevige regen en een huilende wind geselden de achtentwintig deelnemers.
De donkere nacht werd verlicht door koplampen van tegemoetkomende auto's en door bliksemschichten.
Jef Demuysere, de Stier van Vlaanderen en een van de favorieten, gaf op.
Dan ontsnapt Opperman 56 kilometer voor de finish uit de groep van veertien die nog bij mekaar zit.

Oppy neemt drie minuten maar de tegenstand krijgt de achtervolging goed georganiseerd.
Vijf kilometer voor de meet is het gedaan met de ontsnapping.
Uiteindelijk sprinten na bijna twaalfhonderd kilometers vijf renners voor de eindzege.
Hubert Opperman wint met twee lengtes van Léon Louyet en Giuseppe Pancera.
De eerste niet-Europeaan die Parijs-Brest-Parijs wint, ook nog in een recordtijd van 49 uur en 23 minuten en 30 seconden.

'What an interesting story, dear Mr. Oppy, oh, oops ....'

foto: eric koch, anefo

Hubert Opperman stierf met 91 jaar op de hometrainer.

En we noemen 'm Eddy

De Omloop,
de Omloop Het Volk toen nog,
van 1973.

Roger de Vlaeminck en Eddy Merckx zoals ze vaker fietsten,
met z'n tweeën.
Roger maakte 't Eddy niet makkelijk en andersom zal dat ook wel zo zijn.

Voorop, zoals eveneens niet ongebruikelijk.
Eddy won door achter Roger weg te sprinten.
Schrik niet van de beelden, het is oud materiaal.



Hoort Fabio U goed?
'Weggevertje?'

Roger heeft het later toegelicht.
Géén weggevertje, wél afspraak.
De Vlaeminck zat al tien kilometer voor de meet zo dood als een pier op de fiets.
Voor menigeen is 't efkes wennen maar ook op 'n Gios is dit mogelijk.

Eddy zou met gemak bij Roger weg hebben kunnen fietsen.
Maar dat deed die niet.
Roger had 'm gevraagd samen naar de meet te gaan.
En beloofd dan niet te sprinten.

Eddy vertrouwde Roger en misschien ook wel 'n beetje zijn eindschot.
Hij temporiseerde,
retardeerde,
vertraagde
en Roger bleef bij.
Met moeite.

Jaren later noemde Roger zijn enige zoon Eddy.

Respect.

Fons Steuten

22 februari 1938 -22 september 1991

foto: collectie kuntzelaers

foto: hugo van gelderen, anefo

foto: collectie kuntzelaers

foto: collectie kuntzelaers

Pracht Plaat

Thnx Mate!

Petra de Bruin

55

New York News

De fiets van de overleden New Yorkse straatfotograaf Bill Cunningham is aan 't museum geschonken.
Vandaag in de Volkskrant.

Z'n laatste dan wel.
Want al googelend ziet Fabio déze hierboven niet terug.
Ook al lijkt het er voor de oppervlakkige beschouwer er misschien wel op.

Dít zou 'm kunnen zijn, heeft iemand de rekjes eraf gesloopt.
Onderstaand fietske is vaker te zien op Google.

Op je 87e is 'n damesframe misschien wel zo prettig,
zeker als er vaak af- en opgestapt moet worden.

Hee, dat is 'm, de fiets van hierboven.
In 2015, 86 was die Cunningham toen.

De goede man heeft wat fietsen versleten,
of eigenlijk, de fietsen kregen de kans niet te slijten.

New York, degelijke paaltjes, dat wel.

Anthony Theus

Vandaag 49 jaar.

foto: theo van sambeek

foto: cees van keulen

foto: wielerspiegel

Arty not farty

Biecht

'Zeg Farelli, komde gij 's mee naar de biechtstoel!'
'Maar Meneer Pastoor toch, Fabio heeft toch niks gedaan?'
'Krek, daar moeten we 't eens over hebben. Waar blijf je nou?'
'Als U belieft efkes geduld Meneer Pastoor, Fabio heeft z'n Trappist nog niet op.'
'Gehoorzaamheid, nederigheid en armoede, die loopt niet weg ..., komt d'r nog wat van?'

'In de naam van de Vader, de ...'
'Ja ja, laat maar, we weten het wel. Wat Meneer Pastoor wil weten is hoe het zit met Fabio's kerkgang. Hij mist de racefietskes tegen de kruisen, kapellen en Heilig Hartsbeelden. Verklaar je nader Farelli!'
'Ojee, Fabio is 'n beetje muug de laatste tijd Meneer Pastoor, ook ziek geweest en hij blijft maar hoesten. En 't was ook nog spekglad 'n tijd geleeje ..'
'Wat denkt je d'r aan gaan doen, kleine vriend?'
'Ben al bezig Meneer Pastoor. Fabio gebruikt hoestdrank en neusspray. En zit elke dag 'n uur voor 'n lichtkuur, van Philips dus dan zal 't wel goed zijn, niet Meneer Pastoor?'
'Nou ja, hoestdrank en neusspary kan geen kwaad maar bedenk wel dat 't échte licht van boven komt en 't hart verwarmd, daar kan Philips niet tegen op.'
'Nee Meneer Pastoor, 't is behelpen maar een mens moet wat.'
'Drie Weesgegroetjes, 'n Onze Vader en denk aan de gezinsbijdrage!'
'Maar Meneer Pastoor, U heeft me geroepen ...'
'Weet wat je zegt Fabio, als wij iemand roepen dan komt ie ook en blijft ie ...'
'Ai, niet aan gedacht Meneer Pastoor, dank U vriendelijk.'
'Ego te absolvum a peccatis tuis in nomine Patris et Filli et Spritus Sancti. Amen.'
'Amen Meneer Pastoor.'

Michel D'Hooghe

In 1936 Koning van de Kermiskoers.
Fietste voor de centen, wat is daar mis mee?
En die centen bracht ie naar zijn aanbeden moederke, wat kan daar mis mee zijn?

Maar in 1937 won die Koning van de Kermiskoers De Ronde.
De Ronde van Vlaanderen om wel te zijn.

Met het mooie bosje bloemen van hierboven fietste ie terug naar huis,
naar moederke toe.
Die zich letterlijk een rolberoerte schrok.
Enkele dagen later overleed Michel's geliefde moederke.

Hij is 't nooit meer te boven gekomen,
spoedig hing ie z'n fietske aan de spreekwoordelijke wilgen.

Niet dattie d'r zelf veel aan kon doen maar in het begin van WO II werd Michel toch weer een van de eersten.
De eerste Belgische slachtoffers van WO II ditmaal.

Michel D'Hooghe was een van de slachtoffers van de bombardementen op Lokeren door de Duitse Luftwaffe.
Twee dagen nadien overleed hij aan z'n verwondingen, 28 jaar oud.
Hoog in de hemel herenigd met z'n dierbaar moederke.

19 februari 1912 - 12 mei 1940