Deze deelnemer aan de Tour der Ongeschoren Benen Classic trekt zo'n vijftig jaar geleden z'n broekspijp maar eens recht. Wielerbroeken waren toentertijd 'n stuk korter dan vandaag d'n dag, er was veel meer gesoigneerd been te zien, de bruingrens lag fors hoger.
Mooi dattie z'n halve familie meebrengt,
broers, neven, nichten, zelfs schoonfamilie.
Maar dat spreekt vanzelf als je naam van Katwijk is en je van Oploo komt.
En zes jaar later, in 1974, inmiddels 33 jaar oud, stelde Ole op dezelfde plek zijn inmiddels persoonlijk record, Merckx witte nie, nog scherper, tweemaal in 'n week tijd.
Tijd genoeg?
'Ter overname aangeboden,
Frankenstein in matige staat van onderhoud.'
Degene die dit onmiddellijk correct begrijpt voldoet naar enige waarschijnlijkheid aan de diagnose 'velofilie'.
Wees gerust, mits geen andere symptomen gaan we vooralsnog uit van een milde variant.
In onderhavig geval
foto: daan henkes, het rijwielabattoir
betreft het een frame wat niet is wat erop staat, geen gazelle, en afgemonteerd is met een ratjetoe aan onderdelen. Veelal is alleen het laatste al voldoende voor de benaming 'Frankenstein'.
Patiënten in het beginstadium van velofilie denken wel eens een Frankenstein onder handen te hebben maar dan betreft dit een keurige fiets uit de jaren zestig/zeventig. In die tijd was het nog niet gebruikelijk om racefietsen uit te rusten met complete groepen. Men zocht gewoon de beste remmen, de beste derailleurs, het beste balhoofd bij mekaar óf het betaalbaarste. Zo was dat te doen gebruikelijk destijds. Het gaat te ver om de gangbare norm te medicaliseren.
Maar vanwaar Frankenstein?
Wellicht kent U het boek van Mary Shelley?
Niet?
De strip misschien?
En anders misschien de films?
De muziek?
Zo niet dan bent U derde generatie bewoner van een onbewoond eiland zonder internetbereik.
En bent U dit niet aan het lezen waarmee deze mogelijkheid wegvalt.
U bent dus bekend met Frankenstein.
Er wordt echter het Monster van Frankenstein bedoeld met al het voorgaande.
Frankenstein zelf was een integere eenzame wetenschapper die een maatje in mekaar sleutelde van losse lichaamsdelen. In het originele boek dan. Wat ze er later allemaal van hebben weten te maken ....
Zelfs wielertruien.
Zo op 't oog doet de pasvorm recht aan de naamgever, het monster dan, dat wel.
Dan is deze beter ook al komt ie van AliExpress.
Kunt U er nog een touw aan vastknopen?
Waar wil Fabio heen, waarheen leidt de weg?
Theo Frankenstein uit Keulen won in 1928 samen met Piet van Kempen de Zesdaagse van Stuttgart
piet van kempen
en met Paul Buschenhagen werd hij driemaal tweede in een zesdaagse.
Alles in Duitsland
Frankenstein werd geboren op 27 augustus 1906,
een sterfdatum is niet bekend.
Een reclame voor Cycles Griffon uit Parijs.
En gemaakt door Pierre-Marie-Gonzague Privat.
In ieder geval gemaakt voor 1915.
De naam van de kunstenaar, misschien beter cartoonist, komen we vaker tegen hier in uw vertrouwd kroniekje.
De goede man was ook wielrenner en geen flauwe.
Hieronder krijgt hij de broodnodige hap aangereikt in de Bol d'Or van 1907.
foto: gallica france
Privat was professioneel wielrenner van 1906 tot 1910.
Hij deed viermaal mee in de Tour met als beste resultaat elfde in 1907.
Verdere aansprekende resultaten:
1906: 7e Parijs-Tours,
1907: 10e Parijs-Roubaix, 4e Parijs-Dieppe, 9e Parijs-Brussel en 6e in de Bol d'Or,
1908: 7e Bordeaux-Parijs,
1909: 11e in de GP Wolber, klassement over 15 wedstrijden waaronder Paijs-Tours,
niet flauw toch?
Hij stierf tijdens WO I als sergeant in het evacuatieziekenhuis van Aubigy en Artois.
Pierre-Marie-Gonzague Privat:
26 augustus 1880 - 19 oktober 1915
Winnaar van Porto-Lisboa in 1942, met 330 de één-na langste dagkoers na Bordeaux-Parijs.
Met 10 uur, 25 minuten en 12 seconden was hij bijna 3 uur sneller dan de vorige winnaar.
Zijn recordtijd zou véértien jaar blijven staan tot Fernando Silva er 24 seconden vanaf wist te knabbelen.
Eduardo Lopes:
22 december 1917 - 22 augustus 1997
Voor de liefhebbers van motoren,
Lopes was er ook een.
Hier op 'n Ariel 500 cc.
Hier wordt gejakkerd,
dat zie je meteen.
En dat kon ie,
André Gevers.
foto: cor vos
Wereldkampioen bij de amateurs in 1975. In Mettet, Belgique.
Op 30 augustus achterhaalt hij zo'n vijftig kilometer voor de meet in z'n eentje Sven-Ake Nilsson.
Sven-Ake en André werken voorbeeldig samen en blijven uit de greep van de achtervolgers.
In de laatste paar honderd meter laat Gevers Nilsson achter om als winnaar de finish te passeren.
Deze link verwijst naar een aantal mooie foto's van Werner Möller van deze strijd.
Het jaar erop werd hij beroepsrenner,
niet met noemenswaardig succes.
Daarover is hier wat meer te vinden.
En vandaag wordt de geboren Schijndelnaar 67 jaar.
Won in 1981 de Trofeo Baracchi bij de amateurs met Mauro de Pleegrini.
Het jaar erop werd hij in diezelfde koers bij de profs 9e voor Alfa Lum met Michael Wilson.
En daar bleef het dan bij.
Boni was één jaar beroeps.
Alfa Lum verschoot vroeg in het seizoen al van kleur,
althans sponsoren.
Er zijn van die mensen ...
Fabio kende Across the Great Divide als 'n liedje van The Band.
Later kwam ie d'r achter dat 't ook 'n trail was,
'n fietstocht van Canada naar Mexico.
Ben Weaver deed 'm,
met twee gitaren op de fiets.
En hij trad op in de dorpjes waar hij terecht kwam.
Ze hebben er een film van gemaakt,
Music for free.
Ook dat nog.
De 16e augustus 2019,
wat een dag.
Prinses Marijke, Felice Gimondi, Peter Fonda,
alledrie er vantussen gestiefeld.
Niks nie selectief van de Opperjury hierboven.
Het geeft wel een heel apart gevoel van binnen ...
