L'Eroica 2010

Voor de meesten van ons, de thuisblijvers:

L'Eroica report / DAY 1 / Gaiole In Chianti - The Village gets ready from Le Coq Sportif on Vimeo.

Oscar Egg

Godsamme, dat was me toch ne neuroot. Een ei, inderdaad.
Hij kon wel fietsen, dat wel. Hard. Was ooit tegelijk Zwitsers kampioen op de weg en met de sprint op de baan.
In 1913 en 1914 het werelduurrecord. Dat laatste, 44 km en 247 meter, hield hij 19 jaar. Da's lang. Het leek wel of dattie dacht dat 't van hem zou moeten blijven.

Toen Jan van Hout in 1933 in Maasniel het op 44 km en 588 meter bracht was de wereld te klein.
Dat kon nie. D'r moest opnieuw gemeten worden. De Telegraaf schreef dat Oscar over het hek was geklommen om de baan na te meten. Dat was niet waar. Maar hij kwam hem wel nameten.
En Jan z'n record werd niet erkend. Dat klopte ook niet maar daar komt Fabio binnenkort nog eens op terug. Eerder, in 1914 had Oscar ook al eens nameting laten doen. Toen was d'r ne Duitser geweest die het had gewaagd om z'n record te verbeteren. Hettie z'n eigen baan in Parijs nagemeten en bleek die langer dan gedacht. Ne fraaien heer dien Oscar Egg. N'n goeien achtervolger, dat ook.

Neerkant Heitrak

Rawhide

Een sprint. Soms wacht je de hele koers op iets. En er komt niks. Er wordt wel steeds harder gereden. Niemand raakt meer weg. Er komt een sprint. Misschien dat een Ekimov of een Nijdam nog wat probeert. Maar die wordt tot de orde geroepen. Er onstaat een ander soort orde, een nieuwe orde.
De orde van de sprint.

Een op hol geslagen kudde raast voort. Een peleton wielrenners verwordt tot een andere grootheid. Een brok testosteron zal zich oprichten. Rijst hoog boven de anderen uit. God, voor dat moment.

Magdalene Sisters

Tot in 1996 werden van liederlijk gedrag beschuldigde meisjes in Ierland tegen hun wil in kloosters geplaatst. Hier werden ze overgeleverd aan verplicht gebed, hard eentonig werk in de wasserij en emotionele vernedering door de kloosterzusters.
In 2011 vindt de Ierse voorzitter van de Internationale Wielrenunie dat het tijd is dat er voor mannelijke wielrenners een minimumloon komt. De wielrensport is daarvoor bij vrouwen nog niet ver genoeg ontwikkeld. Volgens Pat McQuaid.

Ga toch fietsen man ...

Meijel Kalisstraat

Fartelli Speaks

Bartali heeft een flesje uit de kamer van Coppi gejat en nu heeft hij diarrhee.

Liessel Hoofdstraat

165 Anjers

'Lieve Fausto, we kunnen je niet meer omhelzen maar we bieden je dit boeket aan als dank van alle kinderen die je hebt geholpen. Zie elke anjer maar als het hart van een van ons. Het is weinig Fausto. Maar we zijn arm, dat weet je. Houd goede moed, Fausto, wij blijven altijd bij je.'

Briefje aan een grote bos anjers bij het verse graf van Coppi.
Van de kinderen wonend in een door Coppi gesticht en gefinancierd weeshuis.
4 januari 1960

Dinky of kinky?




kinky

 

Wielermoment

Het zat vanmorgen ook al niet mee. De wekker ging te laat af . Stootte m'n voet aan het nachtkastje. De kat had een dooie muis in m'n schoen gestopt. De tube tandpasta was leeg. Sneei me met scheren. Het brood was op. De bijkeuken stond vol water. Het WC-papier was op.
Soms zit 't mee. Soms zit 't tegen. Veel te laat weg natuurlijk.


Mooi kloten. Hier ga ik me een hoop gezeik mee krijgen........

Kruisweg in De Tour

Daar ligt hij. Jurgen Van den Broeck. De gevallen god. Duellerend met de zwaartekracht raceten hij en zijn collega's zondag naar beneden. De berg af, en snel wat. De vluchters moesten worden ingehaald. De drang om te winnen was groter dan de hang naar veiligheid. Maar het wegdek lag wat nat en de bocht liep niet lekker. Exit VDB en exit de droom van een Belg op het podium van de Tour. De Tour de France editie 2011 is een kruisweg met 21 staties; een lijdensweg van 3.430 kilometer. De renners vallen meer dan ze fietsen. Er wordt vaker gepraat over blutsen, builen en breuken dan over sportieve prestaties. En toch zit er ook een zweem van verstilde schoonheid, en ja, zelfs kunst in al deze onheilsfoto's. Vergelijk dit beeld van Jurgen Van den Broeck maar eens met de kruisafneming van Rubens uit 1617. Vierhonderd jaar later is de zoon van God een wielergod geworden. En gelukkig heeft die het wel overleefd. 

Uit: De Standaard, dinsdag 12 juli 2011,

Foto van Jürgen: © Tim De Waele

Bianchi 2012

De racefietsjes van Bianchi voor 2012

Mooi materiaal

De Ferrari-rode Bianchi Campione d' Italia 1997 van Fabio was gisteren natuurlijk het meest geavanceerde racefietsje in de koers. Vanwege het gebrek aan buiscommandeurs had Fabio van de koersdirectie dispensatie gekregen voor dit algemeen geldend deelnamecriterium. Mits Fabio niet zou opscheppen over het aantal versnellingen. Fabio heeft zich natuurlijk aan deze afspraak gehouden. Mede omdat hij het gewoon niet wist. Versnellingen, daar denkt Fabio alleen maar aan als er geklommen moet worden. En die anderhalve bult van gisteren telt hij daarbij niet mee.
Maar... Fabio realiseerde zich gisteravond wat anders.
Hierbij speelde zijn gekozen outfit een rol. Een van Fabio's favoriete shirtjes. Mooi materiaal.

Het tricot van de Gewiss Airbus-ploeg uit 1996. Bianchi klopt maar Ferrari-rood niet. Althans niet voor de kleur van de fiets. Ferrari is natuurlijk ook dokter Michele Ferrari. De man achter grote successen. Van de Gewiss-ploeg. En natuurlijk Eugeni Berzin.

Bijzonder getalenteerd rouleur en voor Fabio toch wel de meest opvallende Gewiss-man. Giro, Luik-Bastenaken-Luik, mooie tijdritten op prachtig materiaal. Mooi materiaal.

Een groot Russisch talent. Net door Post gemist en toch nog jong naar Italie gegaan. Mooi materiaal.
Door Ferrari goed geprepareerd. Met EPO wel te verstaan. Mooi materiaal.
Dat was andere koek dan die bidons met water en mueslibol van gisteren.
Maar nou moet Fabio het toevallig net van zijn testosteron hebben....
Mooi materiaal.

Mannen van staal

'T war ne biezondere koers vandaag. Nie dettie ne naam mog hebben op de KNWU-lijst. Da nie. We reejen vanuit Nederlands Limburg dur Belgisch Limburg. 'K zag Opitter en Kinrooy stoan. En wir terug, noar Thorn um precies te zen.

Fabio arriveerde wa laat bij de start, zo inne sort Delgado-opkomst van 89. Allein lag het parcours langs z'n omkleedplekske en ze gingen niet te hard door, wouwen wel op 'm waachten. Goei peleton, da mag duidelijk zen.
En hard da ze ginge! Sakkerju wa ging da hard. D'r warre d'r bij die han 't echt hard te halen, da konde wel zien.

'T war een kleurrijk en gemelleerd gezelschap. Rolf Wolfshohl, Didi Thurau, Rudi Altig, Gregor Braun en zo. En dan hadde ok nog ne hoop Italianen d'r bij. Saronni zelf deej ok mee.

Gelukkig war d'r al vlug ne ravitaillering. Anders haj 'k 't echt nie kenne bolwerke.

Donkere wolken trokken samen mar deze dappere mannen (excuus dames) kregen ze nie klein. Ze bleven gewoon zitten.

Of klungelden nog wa aan de fiets. D'r is altijd wel wa te stellen, toch?

Uiteindelijk kunde behoorlik muug worre van zonne ravitaillering. Dan godde 's wa rondlaupen om andermans materiaal te bekieken. Altijd open staon voor innovaties en zo.

Toch moet de koers weer serieus hard gemaakt goan worre, mar d'r zijn  d'r altijd die blieve plekke. Argentin duut ok ginne trap teveul.

 Dan komt 't spel op de wagen. Nie in't minst deur Lemond zelf.

De opperstalmister optimaliseert een stukske wondersgonne Italiaanse techniek.

Kortom, 't war ne biezonderen dag en ne zware koers. Maar vur de echte mannen van staal ne peuleschil.
Nou recupereren, op de bank.

Fartelli Speaks

De vrouw van Raimondas Rumsas en die van Dario Frigo blijken een relatie te hebben.

Griendtsveen Lavendellaan

Romeo

Cicli Liberati

Deurne-Venray 1986

Fabio snelt over het fietspad. Wind in de rug. Winnen in het wiel. Oppassen in die flauwe zwenking. Efkes uit het zadel, losliggende stoeptegel. Het gaat goed. Het gaat lekker. De dodemanskruising komt nabij. Een zwaai naar rechts, een zwaai naar links. Erover. Een zwaai naar links, een zwaai naar rechts. We leven nog. Nog steeds wind in de rug. En Winnen in het wiel.

Het is niet z'n beste jaar maar het wiel van Fabio houdt hij wel. Fabio is trots. Hij houdt Winnen voor de wind. Ook geen probleem voor Winnen dat ze niet hetzelfde shirtje aanhebben. Niet voor dezelfde ploeg rijden. Winnen is makkelijk. Winnen is soepel.
Maar wat vind Hennie d'r van? En Fritske? En Nico? Rein heeft nou efkes niks te mekkeren, het is zomer.

Op deze weg is Winnen de kopman van Fabio. Sinds de zomer van 81. En nou nie neule....

Ysselsteyn Paardenkopweg

Rome september 2011

De wel zalig maar nog niet heilig verklaarde Moeder Theresa.
Een beeld in de San Ippolito aan de Viale delle Provincie.
Dat heeft de brave voormalige akoliet Fabio nog niet meegemaakt. Een beeld in de kerk van iemand die nog niet heilig is verklaard.
Pater Damiaan ziet Fabio wel eens een fotootje van. Met een brandend kaarsje ervoor. Maar dat mag ook wel want die is echt heilig verklaard.

En dit maakt het dan weer helemaal goed. Fabio ziet ze al op de fiets. Met wapperende rokken. Zucht.

Waaraan gewerkt mag worden

Roomse straatmadelieven

Liberati

Bianchi

Carraro

Bij onze pap langs, nee, aan.