Zo rond 1968 was het prachtig langs het parcours.
Veel chroom op de fietskes,
mooi meiskes aan de kant van de weg.
De lucht van frietvet,
van massage-olie.
Ome Sjang, 'n beetje teveel gedronken,
loofde een premie uit van tweevijftig.
Voor de eerste van het peleton in de volgende ronde.
Of de plaatselijke kruidenier
met een pakske pudding als die ene niet gedubbeld werd.
Jan Janssen won de Tour,
de politie kreeg een vouwfiets
en ontkomen aan de Bee Gees was onmogelijk.
Ook langs het parcours.
De Gibbs hadden met hun toenmalige gregarios Vince Melouney en Colin Peterson hits.
Veel hits. Van april 1967 tot september 1969 13 grote hits.
Daarna werd het gelukkig wat minder.
Gelukkig, want 't was natuurlijk meidenmuziek.
Ze klonken alsof je vol helium zingend op de klinkers fietst.
Met 'n te strakke broek aan.
Later werd 't helemaal erg toen ze een tweede, eigenlijk derde, carriérre in de disco kregen.
Nee, dan wordt 'Don't forget to remember me' weer heel wat beter te pruimen.
Achteraf waren die liedjes nog niet zo beroerd.
Een soort soundtrack van die tijd.
Of meer behang wat je na verloop van tijd niet meer kunt aanzien en jaren later gaat missen.
De schrik van generaties wielrensters,
vandaag 54 jaar.
Of het goed met haar gaat is de vraag.
Partner Patrice ligt onder vuur omdat hij voor eigen gebruik Epo gekocht zou hebben
en Jeanny zelf heeft problemen met haar whereabouts.
Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan.
Genk schudt al bijna een week op haar grondvesten.
Grootwerkgever Ford sluit de deuren.
Bijna 4500 mensen zijn hierdoor hun baan kwijt.
Bij de toeleveranciers ook nog eens zo´n 5000.
In de zestiger jaren ging het ook slecht in Genk.
De mijnbouw lag op z´n gat en de Zwartbergmijn werd in 1966 gesloten.
Ook toen stonden zo´n 4500 mensen op straat.
Ford Genk opende in 1964 zijn deuren
en speelde een belangrijke rol bij het herstel van de werkgelegenheid.
Nou heeft Fabio nooit zoveel gehad met Ford, althans met de auto´s.
Maar een van zijn eerste wielerplaatjes was van Arie den Hartog.
Niet dit plaatje maar wel zoiets.
In ieder geval van Ford.
Een jaar daarvoor fietste Willy Vannitsen ook nog met Arie bij Ford.
Willy kwam van Sint Truiden, 'ne gooi van Genk af.
De Fordfabriek stond d'r toen al.
Daar moet Willy langs zijn gekomen op zijn trainingen.
En Willy is overleden in Tienen.
En ziedaar, de moraal van dit verhaal.
Fabio mag wel eens fietsen met De Tien van Tienen
en nou heeft dat,
gecombineerd met die herinnering,
en natuurlijk z'n diep-religieuze gevoelens,
geleid tot een voorspellend inzicht.
Een klein wonder wellicht.
Woensdag 10 oktober, twee weken voor de aankondiging van de sluiting van Ford Genk,
plaatste hij het volgend plaatje op deze goedkatholieke blog:
Er circuleren al wat maanden filmpjes met Freddy Maertens in de hoofdrol.
Biermerk Vedett heeft een eigentijdse reclamecampagne uitgezet.
Dit heeft nu geresulteerd in een Belgisch-Nederlands samenwerkingsproject.
De Bierfiets.
Een van de filmpjes. Hier doet VanMoof nog niet mee.
Sjefke wordt vandaag 93 jr.
Drie- en negentig!
Voor de Nederlands wielersport is Sjefke een hele Sjef geweest.
Als coureur, als ploegleider en als eigenaar van een mooie fietsenzaak.
De coureur had in 1947 zijn topjaar.
Sjef reed als enige Nederlander de eerste na-oorlogse Tour uit.
Ook werd hij Nederlands kampioen en 3e op het WK.
In 1949 werd hij nog eens Kampioen van Nederland op de weg.
De Mijn-Peel-Maas koers in 1946 (250 km) leverde hem duizend gulden op.
Dat was heel veel geld destijds.
Als ploegleider had hij TWC Maastricht enkele jaren onder zijn hoede,
volgde Kees Pellenaars op bij Locomotief
ochtendgymnastiek met Sjefke, voor de Tour de l'Avenir
en bestierde (vooral) de amateurs van Mars.
Sjefke links, Ton Vissers rechts
Meerdere nationale selecties werden door Sjefke begeleid.
Sporthuis Sjefke Janssen in Elsoo is vanaf 1954 een begrip,
vooral in Zuid-Nederland.
Een merk als Bioracer is door zoon Harry op de markt gezet.
De computer deed daarbij z'n entree als ontwerpmedium.
En hier lag de basis van het huidig alomtegenwoordige Bikefitting.
Onderstaand filmpje van vorig jaar is de moeite waard.
Ook omdat Ricardo Ricco nog voorbij komt.
Een beetje Limburgs in het talenpakket kan trouwens geen kwaad.
Sjefke, proficiat en nog vele jaren in goede gezondheid.
Henri de Toulouse-Lautrec maakte dit affiche voor Simpson.
Een van z'n voorstudies voor dit ontwerp is momenteel weer helemaal actueel.
Fabio schreef al eerder over Choppy Warburton.
Nou figureert die in die voorstudie. Linksachter duikt ie in z'n tas.
"Fabio je lult maar wat. Waarom zou dat Choppy zijn?"
Nou, gewoon omdat hij 't ís.
De fietser is Jimmy Michael, die reed voor Simpson Kettingen.
En de verzorger van Jimmy was Choppy.
Die was d'r gewoon bij.
Toulouse-Lautrec zelf was eigenlijk ook een beetje een gifmenger.
Zijn mengsel van half cognac en half absinthe kreeg zelfs een naam.
Tremblement de Terre, Earthquake.
En de aarde beefde.
Fabio heeft nooit iets met brommers gehad.
Niet dattie d'r nooit ene gehad heeft. Dat ook weer niet.
Maar hij stond er niet om te springen toen ie zestien werd.
Een half jaartje later stond d'r toch ene op de plak.
De binnenplaats, voor niet-ingewijden.
Een Batavus. Soort vliegmachine van hetzelfde bouwjaar als Fabio.
Kon je je nergens mee vertonen.
Maar dat was toen ook de bedoeling.
zoiets maar dan blauwgrijs met creme en 'n stuk duffer
Later volgde nog een vroege zestigerjaren Batavus, een opgevoerde Flandria (het Zündapp-model) en een grootvader-achtige Union. De echte kenners weten nu waar we het over hebben.
Eigenlijk, diep in z'n hart, had Fabio graag 'n Puch of Tomos gehad. Maar dat zat er niet in.
zoiets, in wit was nog beter geweest
Nou ja, 't is nooit wat geworden tussen Fabio en brommers.
Het schoonmaken van 'n bougie liet ie al over aan z'n jongere broertje.
Die vóór z'n zestiende dan ook al motor reed. Maar dat wist toen nog niemand.
Met van die mooie dagen zitten d'r nogal eens op 't fietspad.
Van die iets te brede, oudere mannen op 'n brommerke uit hun jonge jaren.
Ze rijden georganiseerde toertochten en er schijnen zelfs speciale clubs te bestaan.
Daar begrijpt Fabio helemaal niks van.
Wat behelst nou volwassen mensen om op verouderd materiaal rondjes te rijden?
En stinken dat die dingen doen.
Kan niet goed zijn voor je zorvuldig geconserveerde staal.
Maar wat heeft dit nou met fietsen te maken?
Mopper, mopper, brom, brom. Weinig.
Okee, op D'n Zeilberg hebben ze zo'n clubke.
En Mart van Kessel zit ook regelmatig op zo'n ding.
Een Kreidler Florett, dacht Fabio.
Martien van Kessel, supercrosser bij de NWB
Maar da's niet de reden voor wat aandacht.
Het is vandaag namelijk 85 jaar geleden dat de uitvinder van de bougie overleed.
"Had je zo'n hekel aan bougies dat dit reden voor een feestje is Fabio?"
Nee, nee.
De uitvinder, nou ja, belangrijk innovator van de bougie is Albert Champion.
"Nou nou, da's nog eens nieuws Fabio. Dat staat op al die doosjes .."
Bijdehand ...
Albert Champion was een wielrenner. En een hele goeie.
Hij werd op z'n twaalfde in 1990 fietskoerier bij fietsenfabrikant Clement.
Negen jaar later won hij Parijs-Roubaix.
hier tekent Albert de startlijst voor Parijs-Roubaix
met ook dit als gevolg
Intussen racete Albert ook nog.
Met motoren en auto's. Vaak in de USA.
Op zeker moment istie verhuisd naar de States en begon d'r 'n werkplaats.
Succesvol. Heel succesvol.
Diejen andere Albert, Verlinden, die weet nog te melden dat Albert in 1921 ging scheiden van z'n vrouw.
En in 1922 weer trouwde met een ding van twintig jaar jonger.
Nou bleek die vreemd te gaan. Met 'n ex-bokser.
Ge vuult 'm al aankomen ...
In een nachtclub krijgt Albert ruzie met die bokser en wordt neergeslagen.
Enkele uren later is Albert dood. Officieel aan 'n hartaanval.
Hier zeggen ze dan "'t war nog zeûnd".
5 april 1878 - 27 oktober 1927
Albert ligt trouwens in Parijs op 't Cimetière du Père-Lachaise.
Waarmee dit verhaaltje weer mooi rond valt te maken.
graf jim morrison op père lachaise
Want als d'r zunne Puch was geweest,
wat was dan mooier geweest,
wind op de kop met lange haren
en Jim Morrison met The Doors loeihard.
Alleen was d'r toen nog ginne walkman of ipod.
En ginne Puch.
Op het internet circuleren verschillende fietsen waarop Eddy het werelduurrecord gefietst zou hebben.
Dit moet 'm toch echt zijn.
En deze, Roger?
Nog wat meer verwarring ..
Toch is de fiets waarop Merckx het werelduurrecord reed sinds 2000 de standaard voor de UCI.
Blijkbaar zijn de transfers daarbij niet zo belangrijk. Vreemd ....
Milaan-San Remo, Brabantse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik, Waalse Pijl, Giro d' Italia, Tour de France, Giro di Lombardia, Trofeo Barrachi en nog veel 'kleiner' spul. Een aardig jaar.
Tijd voor wat anders:
